Oktober 2009: De nieuwe Griekse regering van premier Papandreou geeft aan dat het overheidstekort en de staatsschuld van het land veel hoger zijn dan door vorige regeringen werd beweerd.

December 2009:  Kredietbeoordelaars waarderen de Griekse staatsschuld af. Speculaties over een mogelijk bankroet van het land nemen toe. De regering in Athene bezweert de problemen zelf te kunnen oplossen.

MEI 2010: De eurolanden en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zeggen Griekenland een noodkrediet toe van 110 miljard euro omdat het voortbestaan van de eurozone in gevaar komt. Nederland draagt circa 5 miljard euro bij. In ruil voor de financiële steun kondigt Athene forse bezuinigingen aan. Korte tijd later richten de EU-landen en het IMF een tijdelijk noodfonds op van 750 miljard euro om andere zwakke lidstaten bij te staan, het EFSF (Europese Financiële Stabiliteit Faciliteit). Het omvat 440 miljard euro van de eurolanden, 60 miljard van de Europese Commissie en 250 miljard van het IMF. Nederland participeert voor ruim 25 miljard.

November 2010: Ierland is het eerste land dat een beroep doet op dit vangnet. Het ontvangt een noodlening van 67,5 miljard euro, die grotendeels uit het fonds wordt verstrekt.

Maart 2011:  De eurolanden spreken af een permanent noodfonds op te zetten, het ESM (Europees Stabiliteits Mechanisme). Dat zal vanaf 2013 het tijdelijke EFSF vervangen.

Mei 2011:  Portugal is het volgende land dat met noodkredieten overeind wordt gehouden. Het krijgt 78 miljard euro toegezegd.

Juni 2011:  Het eerste hulppakket voor Griekenland blijkt ontoereikend. Nieuwe leningen voor de periode na 2013 zijn noodzakelijk. De eurolanden willen dat ook private partijen, waaronder de banken, een bijdrage leveren aan een oplossing voor het schuldenprobleem, via een afwaardering van hun bezit aan Griekse staatsobligaties.

Juli 2011:  De angst voor uitzaaiing van de crisis naar Italië en Spanje neemt toe. De leiders van de eurozone houden een speciale top over de crisis. Ze stemmen in met een tweede steunoperatie voor Griekenland van 109 miljard euro. Ook verruimen zij de garanties die eurolanden verstrekken aan het EFSF tot 780 miljard euro, zodat het fonds daadwerkelijk 440 miljard euro kan uitlenen. Door deze uitbreiding groeit de Nederlandse garantstelling tot bijna 100 miljard euro.

Oktober 2011:  Bij weer een ‘cruciale’ eurotop blijkt de nood in Griekenland opnieuw groter dan gedacht. Het tweede pakket wordt opgehoogd tot 130 miljard. De eurolanden willen een hogere bijdrage vragen van private investeerders dan in juli is afgesproken. Om verdere besmetting van vooral Italië te voorkomen, roepen zij dat land met klem op meer te bezuinigen.

December 2011:  De zeventien eurolanden besluiten een eigen verdrag tot stand te brengen dat een strengere begrotingsdiscipline en daarmee de stabiliteit van de muntunie waarborgt. Andere EU-landen kunnen aanhaken bij de afspraken.

Januari 2012:  De druk op Griekenland om drastische hervormingen door te voeren, wordt steeds groter. Blijven ingrijpen uit, dan zal het land niet in aanmerking komen voor verdere noodkredieten. Ook dient het een akkoord te sluiten met private schuldeisers over de afschrijving van een deel van de Griekse schulden.

Februari 2012:  Speculaties over een mogelijk vertrek van Griekenland uit de eurozone zijn geen taboe meer. Als dat gebeurt, is er volgens Eurocommissaris Kroes geen man overboord, zegt ze in een interview in de Volkskrant. De Griekse regering bereikt overeenstemming over aanvullende bezuinigingen en hervormingen, maar de ministers van Financiën van de zeventien eurolanden verlangen meer zekerheden over de uitvoering alvorens zij groen licht geven voor de start van de uitbetaling van de 130 miljard euro.