Hindernis erg makkelijk weggewerkt in ”Levenslicht”
„God vergeeft ons, omdat Jezus voor ons aan het kruis gegaan is.” Met deze regel begint de tekst op de achterkant van de nieuwe roman van Jolanda Dijkmeijer, ”Levenslicht”.
Een platte en populaire formulering van de kern van het Evangelie. Ze zet de toon voor de rest van het boek. Want populair en hedendaags is het verhaal in ”Levenslicht” wel te noemen.
Het draait allemaal om Ingrid, een jonge vrouw, gescheiden, zonder kinderen. Ingrid draagt een groot geheim met zich mee: ze heeft een abortus laten plegen tijdens haar huwelijk, maar dit nooit met iemand gedeeld.
Ze verbrandt alle schepen achter zich, verhuist en neemt een nieuwe baan aan. Tussen Ingrid en haar huurbaas Max, die overkomt als een moeilijke man, ontwikkelt zich een haat-liefdeverhouding.
Het thema is goed gekozen en uitgewerkt. God wil in Zijn genade vergeving schenken, maar dat betekent niet dat alles gelijk opgelost is en met een goede afloop afgesloten kan worden. Echte vergeving omvat ook dat je jezelf bepaalde zonden vergeeft.
Het is jammer dat Dijkmeijer de opgebouwde ontwikkeling bij Ingrid zo goedkoop laat eindigen. Staat de abortus eerst als een onneembare hindernis tussen Max en Ingrid in, na een bos bloemen, een concert en een etentje eindigt het boek met de volgende zinnen: „Lieve Ingrid, ik hou van je zoals je bent.” „Lieve Max, ik hou van jou.” Praten komt later wel.
In tegenstelling tot haar sterke, veel gelezen kinderboeken, is deze roman voor volwassenen oppervlakkig en vluchtig.
Boekgegevens
”Levenslicht”, door Jolanda Dijkmeijer; uitg. Vision Uitgeverij, Groningen, 2011; ISBN 978 90 7561 352 0; 300 blz.; € 16,95.