Pas als de brandweer om vijf uur ’s middags het sein geeft dat de branden in de Amerongse bossen onder controle zijn, stapt Bon in zijn witte golfmobiel voor een rondgang langs de tenten en caravans. Rijdend over de zanderige paden van de camping laat hij de kampeerders weten dat er die middag op vijf locaties in de nabije omgeving brand heeft gewoed. „Het vuur is inmiddels gedoofd”, zo stelt hij zijn gasten via een megafoon gerust.

Voor de meesten van de 1000 recreanten is de berichtgeving overbodig. Zij zijn door sirenes van de voertuigen van zes brandweerkorpsen allang gealarmeerd over de bosbranden. Boven de boomkruinen cirkelt vanaf een uur of twee voortdurend een politiehelikopter. Vanuit de lucht geeft de bemanning assistentie aan boswachters die in hun jeeps over de hobbelige paden rijden, op zoek naar mogelijke verdachten. Tegen de avond wordt een 29-jarige jongeman uit Veenendaal in de kraag gevat.

Het vuur werd om halftwee ontdekt door een vakantieganger, aldus Bon. De campingeigenaar sloeg onmiddellijk alarm, waarna de brandweer met groot materieel uitrukte. Meer dan 120 brandweerlieden van het korps van Amerongen en omliggende gemeenten kwamen in actie. Zij kregen assistentie van het leger en de Koninklijke Marechaussee.

„In eerste instantie vrees je het ergste”, zegt campingbeheerder Bon. „Het vuur brandde op een afstand van zo’n 50 meter van de camping. In overleg met de politie heb ik onmiddellijk het plan voor de evacuatie van de gasten uit de kast gehaald. Gelukkig was het niet nodig om dat in werking te stellen. We hebben de mensen zelfs niet geïnformeerd. Dat deden we pas nadat alles onder controle was. Op die manier wilden we onnodige paniek voorkomen.”

Van paniek is geen enkele sprake geweest, aldus Bon. Wel van schrik. „Je weet dat de bossen kurkdroog zijn en dat het vuur snel om zich heen kan slaan. Wat vandaag in Frankrijk gebeurt, kan ook bij ons plaatsgrijpen.”

Volgens buurtbewoner Hendrik van Maanen zijn Overberg en Amerongen dankzij snel en grootschalig ingrijpen van de brandweer voor erger gespaard. „Gelukkig loopt het met een sisser af. Er zijn slechts enkele kleine stukjes zwartgeblakerd”, zegt hij bij terugkeer van een inspectie in de bossen met zijn all terrain bike.

Van Maanen glipte ’s middags door de afzettingen van de politie heen en ging persoonlijk op onderzoek uit. „Toen ik hoorde dat er groot alarm was geslagen en dat er een ontruiming op handen was, wilde ik er het mijne van weten. Ik heb mijn fiets gepakt en ben samen met enkele vrienden via sluipweggetjes het bos ingegaan.”

De branden in de bossen van Amerongen en Overberg horen in de categorie kleine bosbranden, aldus boswachter Jelle Bais. In de vijftien jaar dat hij in het 3000 hectare grote bos van Amerongen werkzaam is, maakte hij bijna jaarlijks een bosbrand op beperkte schaal mee.

Bais: „Dit keer duurde het lang voordat we de locatie konden bereiken. We moesten diep het bos binnendringen. Het punt bij droogte is dat je weinig rookontwikkeling kunt waarnemen. Als de bodem nat is, ontdekt je een brandhaard eerder.”