De Bijbel en het geloof zijn voor de president belangrijke inspiratiebronnen. Dat te horen, is geweldig.

Was het maar zo dat elke Nederlandse politicus ook in het openbaar liet weten dagelijks de Bijbel open te doen en te bidden. Dat zou werkelijk een grote stap voorwaarts zijn. Dan zou er in ieder geval een gezamenlijk gedeeld gedachtegoed zijn, waarop in debatten en bij besluiten kon worden teruggegrepen. Nu gaan de gedeelde waarden niet verder dan een vaag humanisme.

Wel moet worden beseft dat met het dagelijks Bijbellezen en bidden nog niet alles is gezegd of bereikt wat nodig is. Van belang is hoe men de Bijbel leest en welke consequenties men wil verbinden aan de boodschap die door het Woord van God tot de mens komt. Dat geldt voor ieder christen, dat geldt ook voor elke politicus die kennisneemt van de Bijbel.

Er zijn talloze mensen, zowel christenen als niet-christenen, die de Bijbel een „inspirerend boek” vinden. Zij bewonderen het Woord vanwege de diepe waarheden die erin zijn te vinden. Zij putten er gedachten uit die ze in hun dagelijkse doen en laten kunnen gebruiken. Maar daarmee zijn het nog geen Bijbelvaste christenen.

In onze moderne samenleving, die enerzijds zich ontwikkelt in antichristelijke richting en anderzijds vol is van religiositeit, is er de neiging om allerlei zogenoemde heilige boeken ter hand te nemen om daar lukraak gedeelten uit te halen die bruikbaar zijn voor de eigen levensopvatting.

Wie de Bijbel serieus wil nemen en tot een handvest of richtsnoer voor zijn leven wil gebruiken, zal allereerst de gehele Bijbel moeten aanvaarden, bestuderen en gehoorzamen. Dat is meer dan er als een soort supermarktklant uitpikken wat van je gading is.

Aan die grondige studie van het Woord van God ontbreekt het vaak. Overigens is dat een manco dat zich niet alleen voordoet bij de modern-religieuze mens. Ook christenen maken vaak weinig werk van het nauwkeurig nagaan wat er nu werkelijk in de Bijbel staat. Er wordt door hen nog wel Bijbelgelezen, maar vaak is dat een ritueel dat weinig inhoud heeft.

Tweede is dat het bezit van goede kennis van de Bijbel in de praktijk vaak nog niet betekent dat mensen zich door het Woord van God laten gezeggen. En dat is wel essentieel. Daar wringt vaak de schoen. De Bijbel is beslist een inspirerend boek, maar wat belangrijker is: vooral een gezaghebbend, een normerend boek. Daar gaat het om.

De Amerikaanse schrijver Eric Metaxas, biograaf van zowel de Britse bestrijder van de slavernij Wilberfoce als van de Duitse theoloog Bonhoeffer, was daar tijdens het ontbijt van Obama heel scherp in. „Alleen maar Bijbelteksten citeren, maar er niet naar leven is bijna demonisch. Satan hield bij de verzoeking in de woestijn de Heiland ook Bijbelteksten voor. Bij het geloof gaat het er echter niet primair om een moraal te handhaven, maar om de wil van Christus te doen. Dat is onvoorwaardelijk gehoorzamen naar alles wat Hij zegt.”