Tijdens die ontmoeting noemde Bush de bouw van Israëls veiligheidsmuur „zorgelijk.” Dinsdag zei de president tegen Sharon dat Washington de bouw van de muur „niet beschouwt als een bijdrage aan het vredesproces in het Midden-Oosten.” Bush was verder echter positief over Sharons bereidheid om mee te werken aan het vredesproces in het Midden-Oosten en om daartoe concrete stappen te doen.

Sharon feliciteerde Bush met zijn „overwinning” in Irak. Hij zei te hopen dat andere Arabische landen hieruit de consequentie zullen trekken dat er ook vrede mogelijk is tussen Israël en de Palestijnen. Sharon erkende dinsdag dat het Palestijnse geweld tegen Israël is afgenomen, maar dat ligt volgens hem minder aan het beleid van premier Abbas dan aan Israëls eigen veiligheidsmaatregelen, inclusief de omstreden muur.

Sharon benadrukte dat de bouw van die muur wordt voortgezet, maar hij toonde zich wel bereid om te proberen de negatieve gevolgen daarvan voor de Palestijnen zo veel mogelijk te beperken. De Israëlische premier en zijn Amerikaanse gastheer waren het erover eens dat beëindiging van alle geweld een eerste vereiste is voor het vredesproces, dat uiteindelijk moet leiden tot een onafhankelijke Palestijnse staat.

Bush herhaalde tegenover Sharon dat de VS en Israël „in vriendschap verbonden zijn.” De VS garanderen in geval van een ultieme bedreiging de veiligheid van Israël, zo verklaarde de president nadrukkelijk. Juist deze garantie maakt het Israël echter mogelijk concessies te doen die het vredesproces bevorderen. Israël kan in de VS nog steeds op veel sympathie rekenen, maar de bouw van de veiligheidsmuur is omstreden, ook binnen Joodse kringen. Sharon toonde in dit opzicht echter een minimum aan souplesse.