„En hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen.”

Zie, zo is de Zaligmaker een vloek geworden; zo is de Heere der heerlijkheid gekruist, de Vorst des levens gedood.

Wat dunkt u, is Hij niet minder geworden dan de engelen, vanwege dit lijden des doods? Al weet een christen deze dingen, toch mag hij ze niet naast zich neerleggen als zaken die hij nu wel weet, waarmee hij nu niet mee te maken heeft. Hij moet zich met het beschouwen van deze vernedering van Christus bezighouden.

De bruid in het Hooglied was hier zo mee bezig; zij zei in Hooglied 1:13: „Mijn Liefste is mij een bundelken mirre, dat tussen mijn borsten vernacht.”

De profeten onderzochten op welke tijd de Geest van Christus, Die in hen was, beduidde en tevoren getuigde het lijden dat 
op Christus komen zou 
(1 Petrus 1:11). Al hadden ze Christus in het vlees nog niet, zo hebben ze Hem evenwel van verre gezien, geloofd en omhelsd 
(Hebreeën 11:13). De engelen zijn zelfs begerig in deze dingen in te zien 
(1 Petrus 1:12). Paulus had er zo veel mee op dat hij zei in 1 Korinthe 2:2: „Ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus en Dien gekruisigd.”

Als men meer liefde tot de Heere Jezus had, zou men zich meer ophouden met een stille en zoete overdenking van het lijden van Christus.

W. à Brakel, 
predikant te Rotterdam

(”Lof des Heeren op het genadeverbond”, 1689)