Ouderen genieten intens van harpmuziek
De Muinckzaal van het Zonnehuis in Zwolle stroomt langzaam vol met cliënten van dit zorg- en servicecentrum en hun familieleden. Een deel van de circa vijftig bezoekers kampt met dementie, anderen hebben zorg nodig vanwege lichamelijke klachten. Het is voorafgaand aan het harpconcert door Regina Ederveen nog wat rumoerig. „Ben jij in Amsterdam geboren? In de Jordaan?” „Hou je mond dicht.” „Er zit iemand steeds te praten, mijn oor hangt al slap.” „We houden het in de gaten”, belooft Irene Heideveld van het team welzijn.
Nadat Heideveld Ederveen heeft geïntroduceerd neemt de harpiste direct achter haar instrument plaats. Na het eerste muziekstuk pakt ze de microfoon en wijst naar het beschilderde kistje dat op een krukje naast haar honderd jaar oude pedaalharp staat. „Ik heb mijn schatkist meegenomen.” Ze tovert als eerste een ringenkussentje te voorschijn. „Dit brengt ons bij de canon van Pachelbel, een werk dat ik vaak bij huwelijksplechtigheden speel.”
De voorwerpen die Ederveen uit haar kistje pakt, vormen steeds een brug naar een nieuw werk. Een flesje bronwater met bubbels naar het sprankelende La Source (De Bron). Een oude foto van Rosa Spier naar het Sprookje dat deze harpiste schreef. Bij een in Israël gekocht tegeltje waarop een harpiste staat afgebeeld, brengt Ederveen de harpspeler koning David ter sprake. „Hij schreef veel psalmen. Ik laat de Psalmen 33 en 133 horen. In Psalm 33 staat dat we God mogen loven met snarenspel.” De harpmuziek heeft effect, want het publiek is opvallend rustig. Ook tijdens de zeven minuten durende warmbloedige flamenco. Een enkeling die een conversatie met de buurvrouw begint, krijgt een bestraffend ”sst” te horen.
Het concert in Zwolle is het derde in een reeks optredens van Ederveen in zorgcentra. De harpiste doet dit met enige regelmaat sinds ze afstudeerde aan het Utrechts Conservatorium. „Het is gewoon heerlijk om naast de reguliere concerten in zorgcentra te spelen. En ik maak er mensen gelukkig mee.” De harpiste maakt bewust geen programma vol meezingers. „Naast bekende liederen breng ik ook klassiek werk.” Voorafgaand aan het spelen van de gospels ”Amazing Grace” en ”What a Friend we have in Jesus” nodigt ze mensen die de liederen kennen uit mee te neuriën. Sommigen geven gehoor aan haar oproep.
Enkele luisteraars genieten intens. De dame met een knuffel in haar handen die in een rolstoel naast de harp zit, kan haar ogen niet van het instrument afhouden. Een ander tikt de maat mee op de hand van haar echtgenoot. Virtuoze passages lokken soms reacties uit: „Zó.” En: „Dat ging goed.” Ook het voordragen van enkele versjes uit Ederveens poëziealbum valt in de smaak. „Dit zijn herinneringen”, mijmert de harpiste. „Dat brengt mij bij een bekend nummer, ”Memory” uit de musical Cats.”
De avond kent een verrassend slot. Een dame vraagt of haar vriendin op het mondorgel een nummer mee mag spelen. Even later klinkt ”Daar bij die molen”. Gevoelvol gespeeld en knap begeleid door Ederveen.
