Wat is de mens?

Om in de gang van zijn leven, bij alle gelegenheden, in werkzaamheid omtrent God, zijn naaste en zichzelf, zich waarlijk als zwak, ellendig, altijd in de gestalte van een ”niet” te zijn te zien, houdt heel wat in! Het is een schat die verborgen is in de akker, waar velen overheenlopen zonder erop te letten, daar velen er geen beminnelijkheid of kostelijkheid in kunnen zien.

Maar die het in de praktijk gaat brengen, gaat er zo van houden dat hij gewillig al zijn goederen gaat verkopen om deze schat te verkrijgen. Te zien dat men aan alle kanten een zwak, ellendig mens, niets is, erin toe te stemmen dat dit waarheid is, genoegen te vinden in het beschouwen van dat toestemmen, daarin te berusten, de gestalte van nietigheid te erkennen als zijn plaats, als zijn element, hierin genoegen te hebben als een vis in het water, hetzij dat men wat te verduren heeft, hetzij dat men wat doet, hetzij dat men wat gedaan heeft, hetzij dat men in het lichamelijke of geestelijke vertroostingen en zegeningen ontvangt; om dan met geheel zijn hart te zeggen: Laat een ander hunkeren naar hoge dingen, liefde, eer, goederen; het is mij genoeg dat ik in mijn niet-zijn verzinken mag voor mijn God in Christus, voor de mensen en voor mijzelf.

W. à Brakel, predikant te Rotterdam (”Lof des Heeren op het genadeverbond”, 1689)