„Het is verschrikkelijk.” Toen Betsy Klootsema (77) vrijdagmorgen rond 5 uur twee politieagenten op de stoep zag staan, was ze even niet in staat iets uit te brengen. Ze kreeg het bevel om binnen een half uur het huis in Woltersum te verlaten. „De kleren aan, een haarkammetje mee, de medicijnen van mijn man pakken, en wegwezen”, vertelt de vrouw in de sporthal in Ten Boer, waar vrijdagmorgen tientallen evacuees werden opgevangen.

De schrik van de vrouw heeft ook te maken met de herinnering die de evacuatie oproept aan een gebeurtenis uit de Tweede Wereldoorlog. „Toen stroomde ons ouderlijk huis onder. Vader liep met laarzen door de woonkamer. Hij riep ons uit de bedstee. Hand in hand gingen we naar opa en oma in Woltersum.”

Ook Willem en Lucie Darneviel moesten halsoverkop het dorp langs het Eemskanaal uit. Willem: „Geen discussie”, zeiden de ME’ers. Het gas en licht moesten we afsluiten.” De sfeer in het dorp was onwerkelijk. „Midden in de nacht was er overal bedrijvigheid.” Lucie: „Legertrucs en politiebusjes reden af en aan.” Inderhaast brachten ze waardepapieren naar boven. De honden gingen mee. De katten zijn nog thuis. „Die kunnen via de trap naar boven vluchten, als de dijk breekt.”

Lucie is wat beduusd. „Je hebt maar een halfuur. Je hebt geen tijd om te douchen. Een washand over je hoofd, de tanden poetsen, dat is het. Er was geen tijd om de tv boven te zetten.”

De onzekerheid blijft, deze vrijdagmorgen. „Je weet niet wat er gaat gebeuren.” Van de diepvries, „acht vakken vol” is de stroom af. Willem vreest voor zijn opgeknapte oldtimer uit 1948. „Ik heb de brug waarop de auto staat zo hoog mogelijk gezet.” Lucie: „Maar helpt dat als het water 1,5 meter hoog komt te staan?”

In de sporthal in Ten Boer staan kannen met koffie en kratten met broodjes. „Allemaal gratis ter beschikking gesteld”, zegt de vrouw achter de eettafel. Evacuées dragen stickers met nummers, die ze bij de registratie meekrijgen.

De 12-jarige Jeroen Nijland loopt met hond Floyd bij de sporthal rond, waar verschillende legervoertuigen staan geparkeerd. Samen met zijn ouders en broertjes en zusje moest hij halsoverkop Woltersum uit. Luiers voor de baby gingen mee. Thuis bleven onder meer een paar varkens achter. „Op hoop van zegen.”