„Het was een bijzondere baby, want het had een waterhoofd. De moeder stond er al die tijd alleen voor, want de man die plezier had beleefd aan het maken van dit kindje was in geen velden of wegen te bekennen. Ze heeft het kindje goed verzorgd en afgelopen dinsdag, na acht maanden geleefd te hebben, stopte het met ademhalen en overleed. Het kindje heeft geen enkel moment zijn oogjes dicht kunnen doen door de spanning die op zijn huid stond, want in die acht maanden was het hoofdje gegroeid tot een omvang van bijna 75 centimeter.

De moeder wou graag een christelijke begrafenis. Ze had besloten om het te begraven aan de uiteinden van het tempelterrein. We liepen met het kistje naar de tempel en kwamen aan op een plek waar iemand al een gat had gegraven. Het was op de vuilnisplaats van de tempel. De man die het gegraven had wilde zijn dertig dollar en ging er snel vandoor.

Het gat bleek te klein en we moesten voordat we het kindje konden begraven eerst zelf nog aan de slag. We hakten ons een weg door het afval, totdat we onder het afval klei tegenkwamen. Het was diep genoeg. Voordat het primitieve kistje erin gezet werd nam de moeder afscheid van het misvormde lichaampje… Ze huilde.

Nadat we het grafje weer bedekt hadden met klei en afval hebben we er een cementlaag over aangebracht. De moeder wou graag een houten kruis op het graf. Er werd een lat gevonden en met de achterkant van een bijl werden er spijkers ingeslagen, zodat het kruis goed stevig in het cement kon worden geplaatst.

Mijn gedachten gingen naar Golgotha, waar ik de klappen van de hamer hoor die de spijkers door de handen en de voeten van Jezus sloegen. Een kruis werd opgericht en ik voelde mezelf toch enigszins rustig worden. Dood is niet dood! Doodgaan is nieuw leven ontvangen door diezelfde Jezus die dood moest om ons te kunnen ontvangen in de hemel. Jezus heeft het ook allemaal meegemaakt. Hoop is een woord dat niet voorkomt in het boeddhisme. Godzijdank bestaat het wel!

Jezus is hoop, of je nu op een mooie begraafplaats met een prachtige steen ergens in Nederland wordt begraven, of onder een laag afval. Dit gezegd hebbende vind ik wel dat de wereld ziek is. Ziek van onverschilligheid en ziek van ongelijkheid. Dan laten we het woordje gerechtigheid nog maar even achterwege. Ook het onderwerp ”mannen” laat ik even achterwege. Als het op ondersteuning en aandacht aankomt, hebben wij mannen nog veel te leren. Er waren negen vrouwen aanwezig om de moeder bij te staan. De mannen? De mannen waren aan het biljarten.