De raamstickers met het opschrift Ristorante Italiano zijn niet weggelegd voor iedereen die zich Piero noemt en een bord slierten met rode smurrie bereidt. Uit een eerste onderzoek in België blijkt dat van de meer dan duizend zogenaamd Italiaanse restaurants niet meer dan honderd tot 150 in aanmerking zouden komen voor een erkenning.

Dinsdag kregen de eerste Belgische ’Italianen’ een certificaat. Italië, dit halfjaar voorzitter van de Europese Unie, had een strategisch tijdstip uitgekozen – middenin een vergadering van Europese landbouwministers – om maximale aandacht van de Europese pers te verkrijgen.

Want volgens de Italianen staat veel op het spel. Veel wereldbewoners kennen het land vooral van de eenvoudige doch verfijnde keuken. Knoeiers bezoedelen dit imago, zo meent het organisatiecomité van de certificering, waarvan de Italiaanse minister van Landbouw voorzitter is.

„De Italiaanse keuken is een bijdrage tot het erfgoed van de mensheid en moet verdedigd en beschermd worden tegen geknoei en vervalsingen”, schrijft het comité in het persbericht. Daarin wordt een Italiaanse maaltijd verder vergeleken met muziek en kunst.

Onduidelijk is of het comité ooit in staat zal zijn de bijna 60.000 restaurants buiten Italië die claimen Italiaans te zijn, te keuren. Het keuringsprogramma begint in België en Luxemburg.

De Italianen stellen andere Europese landen voor hun voorbeeld te volgen zodat de restaurantbezoeker ook de authentieke Griekse, Franse of Spaanse restaurateurs gemakkelijk kan onderscheiden van charlatans. Dat zou ook een opsteker zijn voor ’kwaliteitsvolle landbouw’, meent het comité.