Florijn staat garant voor die aantallen omdat de sociale dienst in de Maasstad anders gaat werken. Niet langer de bijstandsgerechtigde maar de werkgever staat als klant centraal bij de sociale dienst. Zijn wensen worden vertaald naar de bijstandsgerechtigden. „Die maken wij vervolgens werkklaar bij onder meer de werkbedrijven van de Roteb”, aldus Florijn.

De tuinders hebben nu vaak Polen in dienst, omdat die vaak beter bevallen; ze werken harder en voor minder geld, weet Florijn. „Terwijl we vroeger een moreel appel deden op de tuinders om Nederlanders aan te nemen, sluiten we nu aan op de vraag die ze hebben. Als ze een bepaalde productiecapaciteit verwachten, gaan wij die invullen. Wij maken dan uit met hoeveel mensen we tomaten gaan plukken.”

Op een zelfde wijze worden komende jaren in Rotterdam ook duizenden bijstandsgerechtigden aan het werk gezet in de zorg en de haven. In een later stadium hoopt Florijn ook afspraken te maken in sectoren als de techniek, horeca en transport. „Het idee is om in die sectoren mensen op te leiden naar een hogere functie, zodat bijstandsgerechtigden weer makkelijker op die lagere functies kunnen instromen”, zegt de wethouder.

Dat het aansluiten van bijstandsgerechtigden op wensen van de werkgevers nu pas gebeurt, heeft alles te maken met de cultuur in Nederland. „We hebben het economisch tij nu mee, maar vroeger werd dit als asociaal gezien, terwijl dat het niet is. Er verandert iets wezenlijks bij de sociale dienst door de focus op onze klant te verleggen van de bijstandsgerechtigde naar de werkgever. Een klant ben je geneigd vast te houden, maar dat is nu juist net niet wat we willen met bijstandsgerechtigden. Die wil je het liefst zo snel mogelijk weer loslaten.”