Dat stelt het Wetenschappelijk Instituut (WI) voor de SGP in een onderzoek waarin de inkomstenbelasting in vier EU-lidstaten (Duitsland, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk en Zweden) is vergeleken met die in Nederland.

Uit de studie ”Overbelaste Gezinnen” die vrijdag verschijnt, blijkt volgens het WI dat Duitsland en Frankrijk er veel beter in slagen rekening te houden met de draagkracht van gezinnen. In Nederland blijft die vaak „buiten beeld”, waardoor „gezinnen met één inkomen vaak meer belasting moeten afdragen dan gezinnen met twee inkomens.” Dit doet volgens het WI „afbreuk aan de rechtvaardigheid van het belastingrecht.”

Ook wijst het WI erop dat mensen met hogere inkomens ruimere mogelijkheden hebben om de belastingdruk te verlagen, waardoor het effect van de progressieve belastingtarieven verloren gaat. De sterkste schouders dragen daarvoor „vaak niet de zwaarste lasten.” Het stimuleren van de arbeidsparticipatie (vooral die van vrouwen) trekt de inkomstenbelasting voor gezinnen nog verder uit het lood, aldus de SGP-denktank.

Om te komen tot een rechtvaardiger en eenvoudiger inkomstenbelasting moet volgens het instituut de wetgever een splitsingstelsel of (sociale) vlaktaks invoeren, waardoor het geen verschil meer maakt wie van de partners bijdraagt aan het gezinsinkomen. Verder moeten allerlei gedragssturende prikkels, die het huidige stelsel overmatig complex maken, worden verwijderd, waardoor de belastingdruk beter overeenkomt met de draagkracht.

In de Tweede Kamer pleitte de SGP-fractie het afgelopen jaar herhaaldelijk voor een leefvormneutraal belastingstelsel. Op deze manier krijgen gezinnen veel meer vrijheid in de verdeling van arbeid en zorg.

Begin oktober steunde een Kamermeerderheid een SGP-voorstel om een commissie op te tuigen die in opdracht van de regering nog deze kabinetsperiode een aantal scenario’s zal uitwerken, om in de jaren na 2015 stapsgewijs te kunnen komen tot een ander fiscaal stelsel.