Niet moeder, maar vader is voor Julia de grote afwezige: in de oorlog 
–want we spreken over de jaren kort daarna– verdween hij. Is hij gevlucht? Heeft hij zich aangegeven? Maar vooral: komt hij terug? In de gedachten van Julia en Momo is hij voortdurend present, maar gepraat wordt er niet. Ze communiceren zonder woorden: aan houding en gebaren, een trek om de mond of een langdurig zwijgen weten ze hoe laat het is.

Een paard dat komt aanlopen, krijgt van Momo een stal. En een naam: Bajaar. Intussen gaat het ‘gewone’ leven op het Brabantse platteland zijn gang. De zusjes moeten gevoed en verschoond worden en af en toe wordt de rit naar het postkantoor gemaakt, op Bajaar. Julia komt dan langs het kapelletje met een heilige Maria met een lief roze gezicht, maar met een raar jezuskindje. Nee, geloven doet Julia niet, wel wenst ze sommige dingen „heel hard.”

Martha Heesen laat je nadenken over Julia’s jarenlange wachten en hopen. Bajaar speelt een cruciale rol: dankzij hem lijkt er weer wat toekomstperspectief te komen. Maar dat gebeurt subtiel; je moet vooral tussen de regels door lezen. Veel tieners zullen die leeservaring missen en wellicht ook verlangen naar wat meer avontuur. Als ik boekhandelaar was zou ik een paar exemplaren van dit indrukwekkende boek tussen de volwassenen­literatuur plaatsen.

Boekgegevens

”Bajaar”, door Martha Heesen; uitg. Querido, Amsterdam, 2011; 978 90 451 1228 2; 124 blz.; € 13,95.