„Wij hebben er geen moeite mee dat iemand meer reistijd moet accepteren, maar verplicht verhuizen? Geldt dat ook voor iemand met opgroeiende kinderen? En welk perspectief bied je deze mensen dan?”, aldus CDA’er Eddy van Hijum. Zijn ChristenUnie-collega Cynthia Ortega wees erop dat vaste contracten nauwelijks worden verstrekt en dat het gevolg zal zijn dat mensen uit de bijstand voor een tijdelijk contract worden gedwongen om te verhuizen.

D66-politica Fatma Koser Kaya vroeg zich af hoe het in zijn werk gaat als een gemeente uit een regio met weinig werk, bijvoorbeeld in Limburg, iemand verplicht een baan te accepteren in Amsterdam waar het lastig is om geschikte woonruimte te vinden. SP-Kamerlid Sadet Karabulut: „Gaat de minister daar soms werklozenhotels beginnen? Worden de verhuiskosten betaald? En mogen mensen hun vrouw en kinderen meenemen?”

Kamp zei dat dit soort vragen aangeeft hoe nu vaak allerlei redenen worden bedacht waarom werklozen niet een baan hoeven te accepteren en „precies de reden is” waarom sommigen in een uitkering blijven zitten. Volgens hem is het logisch regels die al gelden voor werklozen in de WW „om passende arbeid te aanvaarden” ook toe te passen in de bijstand. Als mensen dat niet doen, kunnen ze gekort worden op de uitkering.

Mariëtte Hamer van de PvdA wierp tegen dat in de WW geen verhuisplicht staat. Wel bijvoorbeeld dat binnen een gebied met een reistijd van één of anderhalf uur werk gezocht en geaccepteerd moet worden. „Maar waar hebben we het over? De werkloosheid loopt op, er komt geen banenplan, maar de minister wil wel werklozen verplichten om te verhuizen”, stelde zij.