„Geloof soms te weinig tegenstem bij uitblinkcultuur”
GRONINGEN – In de kerkdienst kan de nadruk op het zelf subtiel de overhand krijgen, ontdekte godsdienstpsycholoog Hanneke Schaap-Jonker. „De christelijke variant van het Sinterklaasliedje dus: in plaats van „de zorgen aan de kant, Sint is in het land” zingen we „niet langer meer getreurd want Jezus leeft.””
Dat schrijft Schaap woensdag op de weblog Theoblogie.
Schaap hield onlangs een publiekslezing aan de Rijksuniversiteit Groningen over zelfgerichtheid en de uitblinkcultuur die de huidige samenleving kenmerken.
Met haar bijdrage op Theoblogie nuanceert ze haar stelling dat religie een heilzame tegenstem kan zijn in die uitblinkcultuur. „Religie, kerk en geloof zijn immers zelf onderdeel van de cultuur, en worden ook beïnvloed door de op het zelf gerichte dynamiek van de cultuur.”
Geloven als een gerichtheid op God kan plaatsmaken voor geloven als vorm van zelfverwerkelijking, zo ontdekte ze in een kerkdienst. „We zongen liederen die benadrukten hoe fijn het zal zijn in de hemel, omdat God dan al onze tranen droogt en we nooit meer verdriet of pijn zullen ervaren. We hoorden hoe God ons bevrijdt van de negatieve gedachten waarmee wij onszelf gevangen houden, en hoe prachtig het zal zijn in de nieuwe tijd, waarin we helemaal zullen zijn zoals God ons bedoeld heeft.”
Dat God op zo’n manier een secundaire plaats krijgt, vindt Schaap „op z’n zachtst gezegd jammer, zowel vanuit psychologisch als theologisch oogpunt.” Toch ziet ze wel mogelijkheden om de uitblinkcultuur met het geloof als tegenstem te verbinden.
Lees verder op de weblog Theoblogie.
