Zeven jaar na de start van de RO weten we uit enquêtes, onder andere van deze krant, dat een aanzienlijk deel van de gereformeerde gezindte naar tv-programma’s kijkt. Hetzij via het traditionele toestel, hetzij via websites als uitzendinggemist.nl. De computer met internetaansluiting, al dan niet gefilterd, heeft z’n tienduizenden verslagen. Ook mensen die er niet over prakkiseren een televisie aan te schaffen, hebben via hun pc de mogelijkheid allerlei tv-uitzendingen op een later tijdstip te bekijken. Velen van hen doen dat ook en dat geldt voor de gehele breedte van de gereformeerde gezindte. Overigens moeten we dat ook niet overdrijven: vergeleken met de drie uur per dag die de gemiddelde Nederlander achter het scherm zit, is het kijkgedrag in de gereformeerde gezindte (twee uur per week voor tv-bezitters, één uur per week voor internetkijkers) nog steeds ingetogen.

De RO heeft er in het verleden op gewezen dat deze verschuiving zich zou gaan voordoen. De praktijk bewijst dat die inschatting juist was. Het is steeds de bedoeling geweest van de RO een verantwoord alternatief –of op zijn minst: een verantwoorde aanvulling– te bieden voor wat er door de Hilversumse omroepen, van de christelijke EO tot de seculiere BNN, allemaal wordt uitgezonden. Dat de RO zich niet meer beperkt tot geluid, maar ook beeld erbij betrekt, is een begrijpelijke reactie op het kijkgedrag van de achterban.

Het initiatief van de RO krijgt bijval en kritiek. Dát is niet opzienbarend; zo gaat het vaker bij principieel gevoelig liggende zaken in de gereformeerde gezindte. Toch is het verstandig om het oordeel hierover nog even uit te stellen. Laten we dit experiment niet in de kiem smoren maar na afloop van de decembermaand eerlijk op z’n merites beoordelen. En laten dan ook álle invalshoeken meegenomen worden. Het verwijt van drempelverlaging en onverantwoorde tijdsbesteding klinkt snel en is, zeker voor een deel van de gezindte, niet ongegrond. Maar wat is het alternatief en hoe ziet de toekomst er dan uit? Toen koplopers in de gereformeerde gezindte bij de opkomst van internet, in de jaren negentig, probeerden een gefilterd alternatief te bieden, klonk hetzelfde verwijt. Dat is nu juist veranderd in de oproep om toch vooral te kiezen voor gefilterd internet. Andersom zal de kritiek klinken dat zo’n serieus videokanaal, waar sport is ingeruild voor koorzang, nauwelijks tegenwicht biedt aan de oprukkende beeldcultuur. Ook dat ‘bezwaar’ is, voor een deel van de gezindte, helaas terecht.

Het is gemakkelijk om snel een oordeel te vellen over dit experiment. Veel moeilijker is het om, terwijl je het gewicht van een jonge generatie op je hart voelt drukken, goede alternatieven te zoeken. Laten we het oordeel nog even opschorten.