Het onderzoeksteam van Harvard liet zich inspireren door de inktvis en de zeester. Deze zeedieren hebben geen hard skelet. Veel ‘conventionele’ robots zijn gemaakt van harde materialen, zoals kunststof of aluminium. Daardoor zijn ze minder goed inzetbaar in ruw terrein of op moeilijk begaanbare locaties.

De vierarmige robot van Harvard kan daarentegen uitstekend uit de voeten in dergelijke omstandigheden. De robot heeft geen skelet, maar wordt geheel aangedreven door lucht. Door de lucht afwisselend in de verschillende compartimenten van de robot te blazen, kan deze zich uiterst flexibel voortbewegen. Zo slaagden de ontwerpers er in de robot door een kier van slechts twee centimeter te laten kruipen.

Voor het dragen van zware lading is de ‘inktvisrobot’ echter niet geschikt, en scherpe obstakels doen de zachte huid van de creatie ook geen goed.