Van 28 november tot 10 januari kiest Egypte 498 leden van het Lagerhuis, de Majlis al-Shaab (Volksvergadering), en van 29 januari tot 11 maart de 264 leden van het adviesgevende Hogerhuis, de Majlis al-Shura (Raad van Beraadslaging). Wanneer deze volksvertegenwoordiging is gekozen, blijft de Opperste Militaire Raad die president Hosni Mubarak in februari opzij schoof, de baas. Pas wanneer een nieuwe grondwet een nieuw stelsel uitstippelt, kan een parlementaire democratie vorm krijgen.

Tienduizenden betogers in het centrum van Caïro geloven niet in dit scenario. Ze willen dat de militairen eerst opstappen en dat burgers geduldig de hervormingen in goede banen leiden. De junta die het land onder leiding van veldmaarschalk Mohammed Hussein Tantawi regeert, weigert daaraan toe te geven.

De raad wordt overweldigd door de vele problemen die het land teisteren, inclusief de groeiende onvrede over de werkloosheid, de corruptie, de onveiligheid en de verontwaardiging over de rol van de militairen in de maanden sinds „de revolutie” van februari. Veel Egyptenaren vragen zich vertwijfeld af of er wel een revolutie is geweest, wanneer ze Mubaraks rechterhand, Tantawi, over hervormingen horen.

Een democratisering onder de baronnen van Mubaraks regime, lijkt velen een doodlopende weg. Maar er zijn ook kiezers die menen dat de betogers overdrijven en met hun acties de openbare orde en daarmee de bron van inkomsten van talrijke mensen in gevaar brengen. De verkiezingen bieden kans op macht en die kans moet snel worden gegrepen. Dat meent onder meer de invloedrijke, sociaal-islamitische beweging Moslim Broederschap. Die ruikt na decennia van wrede vervolging regeringspluche.

De voornaamste deelnemers zijn de Partij voor Vrijheid en Recht, het politieke vehikel van de Moslim Broederschap. 15 overwegend liberale partijen vormen samen het Kotla Masriya of Egyptische Blok. Een groep linkse stromingen zijn verenigd in al-Thawra Mustamirra (De revolutie duurt voort). Ex-leden van de NDP kunnen op persoonlijke titel meedoen.