Het gesprek heeft plaats in de ruime consistorie­kamer van de evangelisch-lutherse kerk, hartje Hoorn. Het bedehuis, een rijksmonument, bevindt zich in een winkelstraat, het Ramen. Iets verderop een steegje met de illustere naam ”Arminiaanse Glop”.

In dit kerkgebouw komt, elke zondag om halftwee en zeven uur, zijn gemeente samen, wijst evangelist Schreur. In een bovenzaal.

Ooit, toen hij begon, was er wel eens de gedachte dat er na verloop van tijd „zo’n vijftig, zestig man” zouden komen. Het bleek te optimistisch ingeschat. „Als we hier met 25, soms 30 mensen bij elkaar zijn is dat veel. ’s Avonds zijn het er vijftien, of nog minder. En toch – een poosje geleden waren hier vakantiegangers van de Veluwe. De man zei: „We kwamen eens kijken hoe hier de lofzang gaande wordt gehouden.” Mooi hè, zo’n uitdrukking. Het gaat er niet in de eerste plaats om of er veel of weinig mensen komen. Gód moet geëerd worden.”

Het is 25 jaar geleden dat vanuit –toen nog– Het Gekrookte Riet in de Nederlandse Hervormde Kerk de stichting Predik het Woord werd opgericht. Ds. C. Stelwagen en ds. K. Veldman waren hier nauw bij betrokken. Ook de huidige voorzitter, dr. H. van den Belt, was destijds al actief in Hoorn.

Tijdens een kerstbijeenkomst in de lutherse kerk in de Noord-Hollandse stad, op 19 december 1991, maakten Schreur en zijn verloofde voor het eerst écht kennis met het werk van de stichting. In een recente terugblik memoreert hij: „Wijlen M. van Dam verzorgde de kerstoverdenking. Aan het eind van de bijeenkomst kwam kand. A. den Hartog naar voren en in een persoonlijk woord vertelde hij dat hij het werk in Hoorn neer moest leggen. En toen is het gebeurd. Ik zat daar en sloeg alles gade; de grote stad Hoorn kwam op me af en met dat hij dit aangaf, was het alsof het van bovenaf op me kwam, me overviel en nog maar één bede in mij deed overblijven: „Zie hier ben ik Heere, zend mij heen. Mag ik het van hem overnemen?””

Per 1 september 1992 trad hij officieel in dienst, voor het grootste deel van zijn tijd.

De grote stad Hoorn… Hoe zou u die in godsdienstig opzicht willen typeren?

„Hoorn telt ongeveer 70.000 inwoners. Als er op een zondag 1400 naar een kerk gaan, 2 procent, is dat denk ik nog ruim gezegd. Je hebt hier een rooms-katholieke kerk, die hard in ledental terugloopt; een aantal hervormden en gereformeerden die zijn samen­gegaan; een lutherse gemeente; een christelijke gereformeerde kerk; een redelijk grote Nederlands gereformeerde kerk en nog verschillende evangelische groepen. Maar ik schat zo in dat het grootste deel van de mensen, zeker in de leeftijd tot 50 jaar, weinig of niets meer met de kerk heeft. Als het kermis is, lopen er op zondag duizenden mensen in de binnenstad. En de kerken zijn leeg… Tegelijk, ik zeg wel eens: Hoe ongeloviger, hoe bijgeloviger. Paranormale beurzen tieren hier welig.”

En te midden van dat alles werkt evangelist Schreur.

„Ik heb moeten léren dat mensen hier net zo onwillig zijn als overal elders. Niemand zit op het Evangelie te wachten. Het is me onlangs een grote troost geweest dat ik het in een boek over de Nederlandse religiegeschiedenis weer eens las: het zijn mensen van buitenaf geweest, Ierland, die hier het Evangelie voor het eerst hebben gebracht. Ook toen vroeg niemand erom. Dan zie je weer even: het is nooit anders geweest.”

Zoals het er nu uitziet, wordt u volgend jaar zomer beroepbaar gesteld als kandidaat binnen de Protestantse Kerk. Komt het einde van uw Hoornse tijd in zicht?

„Negentien jaar geleden had ik niet kunnen dénken dat ik zó lang in Hoorn zou blijven. Maar het is een soort levensroeping geworden. Ik zie me niet zo snel predikant meer worden op de Veluwe. Misschien meer een combinatie: Hoorn en daarnaast gevangenispastor in Zwaag, hier vlakbij. Of predikant van een gemeente in de omgeving.”

Een levensroeping, zegt u. Hoe erváár je dat?

„Het is iets – dat je steeds weer verlangt om het te mogen doen. Het heeft je hart. Het gaat in dit werk niet zozeer om gedrevenheid; het gaat om gehoorzaamheid. De Heere vraagt trouw.”

Veel is al nagedacht over de vraag hoe het Evangelie nog een béétje verstaanbaar te maken voor mensen anno nu. Hoe staat u hierin?

„Ik heb echt wel eens gedacht: Als ik nu dit eens anders ga doen, of daarin wat verander, dan zullen ze wel komen, de mensen. Maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat het Woord het moet doen. Wat mensen wíllen, is een minimum aan toewijding en een maximum aan entertainment. Maar je redt het er niet mee.

Wat we tegenwoordig wel doen, is dat we naast de psalmen ook wat liederen zingen en ik in de liturgie de Schriftlezing weergeef in de HSV. Maar de preek neemt nog steeds een centrale plaats in. Predik het Wóórd. En, een paar verzen verderop: Doe het werk van een evangelist.”

Hoorn – de stad ligt ver buiten de biblebelt. Hebt u ook een boodschap voor de mensen dáár?

„In de eerste plaats: besef hoe ontzettend bijzonder het is dat je met de Bijbel bent grootgebracht, naar de kerk mag gaan. Als tweede: als je nu al die duizenden mensen om je heen ziet, vraag dan eens aan de Heere: Wat wilt Ú dat ik met mijn leven doe? Want het is van U.”

M. C. Schreur

M. C. (Matthé) Schreur (44) trad op 1 september 1992 in dienst van de stichting Predik het Woord in Hoorn. Van 1992 tot 1996 combineerde hij zijn werkzaamheden in de Noord-Hollandse stad met een parttimefunctie als docent Engels aan de Udemansschool in Hoevelaken. In 2007 heeft hij deze combinatie opnieuw opgepakt, nu aan de Pieter Zandt in Kampen (twee dagen per week).

Naar verwachting volgend jaar zomer zal Schreur zijn theologie­opleiding afronden en wordt hij beroepbaar gesteld binnen de Protestantse Kerk in Nederland.

Hij en zijn vrouw Jolanda hebben tien kinderen; de jongste is vijf maanden. Het gezin woont in Zwaag, tegen Hoorn aan.

Ga naar Digibron voor meer informatie over M. C. Schreur en de evangelisatiepost in Hoorn. Enkele artikelen staan hieronder.

‘Evangelist’ wisselt op Hoornse markt folder met vakbondsman (artikel in het Reformatorisch Dagblad uit 1987).

”Predik het Woord” verlegt evangelisatie naar zondag; Hoornse stichting koopt pand als ‘thuishaven’ (artikel in het Reformatorisch Dagblad uit 1991).

„Ook de mensen in Hoorn moeten weten van de noodzaak van bekering” (artikel in het Reformatorisch Dagblad uit 1993).

Heraut in Hoorn (reportage in Terdege uit 1997 over het werk van Schreur in Hoorn).

„Geen vuistregel voor het brengen van de goede boodschap” (reportage in het Reformatorisch Dagblad uit 2009).