„Rrrrrr.” Daarmee was niet alles gezegd. Toch constateren de twee samenstellers dat de troon binnen afzienbare tijd wordt beklommen „door een relatief onbekende”, die zijn mening vaak moet verzwijgen, al leeft hij „in een tijd waarin iedereen over alles zijn persoonlijke mening geeft en publieke personen verantwoording afleggen over iedere stap die zij zetten.”

Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra veegden honderden citaten van de kroonprins bijeen. Die verzameling onthult volgens hen „toch meer dan je zou verwachten.” Ze noemen Willem-Alexander „iemand die een hekel heeft aan gebaande paden. Die geleerd heeft om zich aan te passen, maar zijn eigen kinderen die dwang graag bespaart. Die rancuneus is over de vrijheid die hem wordt ontnomen. Die grapjes maakt om de spanning te breken. Die zich meer interesseert voor techniek dan voor politiek. Die meer gelooft in doen dan in denken. Die niet intellectueel, maar wel spitsvondig is. Die respect heeft voor zijn moeder, maar niet op haar wil lijken. Die haar inmiddels wél graag wil opvolgen.”

De boektitel, ”Ik mag ook nooit iets”, zou een uitspraak van de prins zijn geweest „in besloten kring na zijn besluit om het huis in Mozambique te verkopen.” De Rijksvoorlichtingsdienst deelde vorige week mee dat de prins dit nooit heeft gezegd. „Sterker nog, de prins heeft veel ruimte om invulling te geven aan zijn functie en is daar ook zeer dankbaar voor.”

De citatenreeks, opgeluisterd met tekeningen van Rubin Oppenheimer, laat iets –niet meer dan dat– zien van wat de Prins van Oranje vindt of vond van zijn ouders, de media, zijn toekomstig koningschap en zijn kinderen. Andere uitspraken zijn gegroepeerd rond thema’s zoals liefde, wijsheid, vliegen, sport en poëzie.

Een bloemlezing uit een bloemlezing.

„Dit moet ik van mama en papa aan u geven. Ze vinden het niet leuk als ik schiet.” Willem-Alexander overhandigt zijn klappertjespistool aan een marechaussee, 1973.

„Kijk ’s wat er allemaal in zit, mam!” De prins krijgt een timmerkist na zijn eerste officiële daad: de opening van de Willemsbrug te Rotterdam, 1981.

„Kijk, ik vond mezelf niet lastig. En mijn ouders vonden zichzelf niet lastig. Maar elkaar vonden we wel lastig.” Uit: ”Alexander”, R. Rubinstein, 1985.

„Dat moet u maar vragen aan het opperhoofd in de grote wigwam.” Tegen journalisten over de reden waarom hij niet meegaat op staatsbezoek naar Israël.

„Ik word natuurlijk door de contacten met mijn moeder erg door haar beïnvloed. Maar affiniteit? Ik denk toch meer met mijn grootmoeder.” In 1997 op de vraag met wiens stijl van regeren hij meer affiniteit heeft, die van Beatrix of die van Juliana.

„Mijn vader is altijd dichtbij en ik denk zelfs sinds zijn overlijden, vier en een half jaar geleden, ook ja, misschien nog meer, want ik voer eigenlijk altijd een discussie met hem over bijna alles van waar ik mee bezig ben.” ”Portret van een prins”, NOS, 2007.

„Vanaf ongeveer de brugklas ging ik elk weekend wel naar Apeldoorn. Vanaf dat moment zijn ze tweede ouders geworden voor mij.” Over tante Margriet en oom Pieter van Vollenhoven, 2009.

„Ik betreur het dat een foto in een krant waar ik een glas vast heb, meer invloed heeft dan vier jaar voorbereidingsprogramma’s.” In gesprek met Paul Witteman, NOS, 1997.

„Ik denk dat je je er eerst tegen verzet, omdat niemand echt iets wil hebben vastliggen in zijn leven. Ik in ieder geval niet. Je wilt toch zelf je weg vinden.” Over de aanvaarding van het koningschap, 1993.

„De derde dinsdag van september kan ik niet aanwezig zijn omdat ik op Prinsjesdag met mijn moeder in een gouden caravan door Den Haag moet scheuren.” Willem-Alexander verklaart in 1994 in het logboek van de cursisten hogere stafvorming zijn afwezigheid.

„Ik houd er erg van om te organiseren. Ik kan ook niet ergens zomaar naartoe gaan, ongeorganiseerd, en zien wat ervan terechtkomt. Daar voel ik me niet gemakkelijk bij. Het moet strak gelijnd zijn.” In gesprek met Ed van Westerloo, NOS, 1993.

„Spreek je al Nederlands? Ah, nog niet. Even leren dan, hè?” Tegen een allochtone kleuter op de Talmaschool in Rotterdam-Crooswijk, 2006.

„Het huwelijk is heilig voor mij. Ik ben tegen samenwonen. Dus voor mij gaat dat gewoon nooit op.” In gesprek met Ed van Westerloo, NOS, 1993.

„Het is een bijna onmenselijk offer dat ik mijn vrouw vraag te brengen. Ze trouwt niet alleen met mij, maar met een heel land.” In gesprek met Paul Witteman en Maartje van Weegen, NOS, 2002.

„Je kunt wel zien dat hij hier totaal gek was geworden.” Willem-Alexander tijdens een rondleiding langs schilderijen van Van Gogh, 1999.

„Dat zijn mensen die in principe destructief bezig zijn en dat is niet iets waar ik graag voor zou willen staan.” In 2007 over mensen die in het integratiedebat de confrontatie zoeken.

„Ik zing alleen zachtjes mee, ik wil het geheel niet te veel verstoren.” De kroonprins in 2011 over de gewoonte van Máxima om te zingen met hun dochters.

„Als je niet meer naar school gaat, mag je zelf weten hoe laat je naar bed gaat.” Antwoord op koninklijkhuis.nl als een schoolkind vraagt hoe laat hij van Beatrix naar bed moet.

„Ik had last van lichaamsdelen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden.” Na de marathon in New York, 1992.

„Lang leve de magnetron!” Willem-Alexander vertelt dat hij en Máxima zelden koken.

„Leren wij als mensheid werkelijk wel iets?” Toespraak op Bevrijdingsdag in ’s-Hertogenbosch, 2005.

”Ik mag ook nooit iets. Willem-Alexander in zijn eigen woorden”, Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra; uitg. J. M. Meulenhoff, Amsterdam, 2011; ISBN 978 90 290 8768 1; 167 blz.; € 10,-.