Hij ruimde grote obstakels uit de weg, die soms al tientallen jaren de Belgische politiek overschaduwden. Zo splitste hij op verzoek van de Vlamingen de tweetalige kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, omdat Franstaligen daar een bevoorrechte positie hadden. Ook kwam het tot meer zelfstandigheid voor de gewesten Vlaanderen en Wallonië.

Di Rupo kon bij zijn onderhandelingen een beetje steunen op zijn ervaring als preformateur vorig jaar zomer. Het was een nieuw woord in de Belgische politiek en moest duidelijk maken dat het nog te vroeg was voor een ’echte’ formateur, enkele weken na de verkiezingen.

Eerder was Bart De Wever benoemd tot informateur. Als grote verkiezingswinnaar en leider van de grootste Belgische partij, de Vlaams-nationalistische N-VA, lag het voor de hand dat hij als eerste mocht proberen een regering te vormen.

Maar De Wever gaf de opdracht terug, waarna het dus de beurt was aan Di Rupo, de voorzitter van de tweede partij van België. Di Rupo’s pogingen mislukten na 2 maanden echter ook.

Na pogingen van andere toppolitici besloot de koning het opnieuw te proberen met de Waalse socialist. Als formateur kampte hij met wat opstartproblemen, maar vervolgens werden afgelopen zomer de eerste resultaten geboekt. Di Rupo werd steeds vaker de toekomstige premier van België genoemd. Maar na maandag is eerst weer de koning aan zet.