Ik stel het op prijs nog een keer te kunnen reageren op prof. Stefan Paas. Het gaat mij er helemaal niet om gelijk te hebben of te krijgen. Ik worstel met de vragen en zie in prof. Paas een bondgenoot.

Onhistorisch

Ik houd na lezing van prof. Paas’ betoog nog twee vragen over waarvan ik denk dat we die nog beter moeten beantwoorden. Mijn eerste vraag betreft de marginale kerk. Paas zit sterk op de lijn dat een marginale kerk niet problematisch hoeft te zijn. De kerk is immers ook marginaal begonnen en kon ze toen niet veel beter tot zegen zijn dan later toen ze groot geworden was?

Ik ben er diep van overtuigd dat een marginale kerk tot zegen kan zijn. Ik hoop en bid dat dat ook voor de kerk in Nederland geldt wanneer die intussen marginaal is geworden en in de toekomst nog marginaler zal worden.

Ik vind zijn standpunt in dezen echter te onhistorisch. We staan in Europa niet meer aan het begin, maar aan het einde van een lange geschiedenis. Dat roept vragen op als: waardoor is de kerk nu opnieuw zo marginaal geworden? Wat hebben we verkeerd gedaan? Welke soevereine gang van God hebben we hierin te ontdekken en te aanbidden? Onder welk oordeel hebben we ons te buigen? Waarvan moeten we ons bekeren?

Volharding

Er is ook nog een ander punt: de kerk van nu is niet zomaar marginaal geworden. Velen zijn afgevallen van het geloof. Dat zijn mensen van mijn eigen generatie. Mensen die belijdenis deden, zeker niet alleen uit sleur, vaak ook in volle overtuiging. Wat is er met hen gebeurd? Welke geest heeft hen te pakken gekregen?

Wanneer al die mensen uit mijn generatie zijn afgevallen en ook mensen uit de generatie daarvoor zo gemakkelijk voor de bijl zijn gegaan, wie garandeert mij dat ik staande blijf en dat mijn kinderen staande blijven? Hoe zullen wij de genade van de volharding ontvangen? Dat lijkt me een urgente vraag.

Ik kan dus anders dan Paas helemaal niet berusten in de marginale kerk, laat staan die verheerlijken ten opzichte van bijvoorbeeld de grotere volkskerk van voorheen. Hoe verhoudt overigens tevredenheid over een marginale kerk zich met de wetenschap dat God wil dat alle mensen zalig worden en tot erkentenis der waarheid komen? (1 Tim. 2:4) Ik kan deze twee gedachten moeilijk combineren.

Mijn tweede vraag aan Paas is of hij als deskundige op het gebied van kerkplanting radicaal afstand zou willen nemen van scheurmakers, zoals de Doorbrekers in Barneveld en Amersfoort. Dat is immers geen kerkplanting, maar kerkvernieling. Het wordt hoog tijd dat dit van bevoegde zijde zo gesteld wordt.

De auteur is hoofd vorming en educatie bij IZB (voor zending in Nederland).