Toch verwende Enoch zu Guttenberg –een bekende dirigent– zijn kinderen niet. Hij leerde dat het een eer is zich voor de samenleving in te zetten. Plichtsbetrachting was al eeuwenlang (om precies te zijn vanaf 1158) het wachtwoord in de familie. Ook Karl-Theodor (1971) zou zich inzetten.

Op school was de jonge edelman geen uitblinker. Later zei hij: „Ik ben er altijd in geslaagd met relatief geringe inspanning relatief ver te komen.” Die zin hebben de journalisten Eckart Lohse en Markus Wehner (schrijvers van ”Guttenberg Biographie”) ingelijst. In deze zin klopt het hart van het boek, dat in goed toegankelijk Duits is geschreven.

In 2002 trad Guttenberg voor de Beierse CDU toe tot de Duitse Bondsdag. In 2009 werd de 37-jarige baron de jongste minister van Economische Zaken. Vanaf de eerste dag was hij ­
–samen met zijn eveneens adellijke vrouw Stephanie– het lieverdje van de media. Alles klopte aan deze man; hij had keurige omgangsvormen, een fluwelen tong en een knappe uitstraling. Binnen enkele maanden was hij populairste politicus van Duitsland. De democratie heeft tóch een adel nodig, fluisterden de Duitsers tegen elkaar.

Maar op weg naar de absolute top knapte de ballon. Zijn proefschrift bleek vol te staan met overgeschreven teksten. Weg plichtsbetrachting, vaarwel eeuwenlange reputatie.

Boekgegevens

”Guttenberg Biographie”, door Eckart Lohse en Markus Wehner; uitg. Droemer Verlag, München, 2011; ISBN 978 34 262 7554 2; 416 blz.; € 19,99.