Kerken liften mee op een trend dat jongeren na hun studietijd langer in de stad blijven hangen, ook als ze kinderen krijgen. Kerken, zoals de Jeruzalemkerk van ds. B. J. van der Graaf, zijn daardoor in de jaren 1990 weer gaan groeien. Ze stimuleren de vaak hoogopgeleide groep twintigers en dertigers om in de stad te blijven wonen.

Het onderzoek toont een aantal motieven voor de aantrekkingskracht van de kerk op ‘yuppen’. Intellectuele en diepgravende preken of Bijbelstudies slaan aan. Preken moeten een concrete brug slaan naar het persoonlijk leven met God en naar het dagelijks leven van de hoorders. Enige variatie in geloofsbeleving of liturgie moet mogelijk zijn, vinden deze ‘yuppen’. De kerk verbindt mensen: leden kijken naar elkaar om en de kerk werkt in de wijk. De kerk biedt tal van activiteiten, gestart of ondersteund door twintigers en dertigers. Leden waarderen dat erg. Voorgangers geven wel aan hoe lastig het kan zijn om leden te vinden die zich willen inzetten voor de kerk.

Stadskerken lijken succesvol als ze jonge protestanten aantrekken. Maar ds. H. G. de Graaff van ‘De Samaritaan’ in Rotterdam-Centrum signaleert ook een gevaar. „Ik ben misschien nog wel het meest bang voor slijtage, of dat er toch een stuk zelfgenoegzaamheid, lauwheid of gemakzucht in sluipt. Dat we gaan denken wel op eigen krachten te kunnen gaan draaien en daardoor minder afhankelijk worden van God.”

De Jong sprak voorgangers en leden van vijf stadsgemeenten: de Jeruzalemkerk te Amsterdam, de Jacobikerk en de Nieuwe Kerk te Utrecht, en de Pelgrimvaderskerk en ‘De Samaritaan’ te Rotterdam. Ds. De Jong is predikant met een bijzondere opdracht van de laatstgenoemde gemeente. Het onderzoek is mede mogelijk gemaakt door de Maatschappij van Welstand, Stichting Aanpakken, en de IZB, een missionaire organisatie in de Protestantse Kerk in Nederland.