Terwijl „de criminele netwerken als roofkatten opereren, bewegen de internationale antimisdaadorganisaties als oude, logge olifanten”, schrijft Cacho, die jarenlang onderzoek deed naar mensenhandel in tal van landen (onder meer Cambodja, Birma en Turkije).

„Mensenhandelnetwerken zijn immoreel. Indien iemand uit de maffianetwerken een regel breekt of verraad pleegt, wordt hij simpelweg uit de weg geruimd. Als bij Interpol iemand verraad pleegt, moet de zaak binnen de regels van de wet onderzocht worden. De maffia vermoordt zijn verraders en twee uur later is er een vervanger gevonden.”

De vrijemarkteconomie speelt mensenhandelaars in de kaart, stelt Cacho. „Via de kapitalistische regels van de vrijemarkteconomie heeft de internationale maffia communicatiewegen ontdekt die voorheen niet beschikbaar waren voor de smokkel van goederen en diensten tussen landen en continenten. Hun praktijken: geweld gebruiken en bescherming bieden; hun fundamentele doel: het krijgen en aanbieden van geld, geweld, genot en macht.”

Hardnekkig probleem in bijvoorbeeld een land als Cambodja is dat autoriteiten medeverantwoordelijk zijn voor het grootschalige misbruik van kinderen in de prostitutie. Ook corrupte politiefunctionarissen in diverse landen spelen onder één hoedje met maffiosi die vrouwen en meisjes voor eigen gewin uitbuiten, schetst Cacho.

De Mexicaanse journalist stelt dat jaarlijks 1,39 miljoen mensen wereldwijd worden onderworpen aan seksuele slavernij. Haar boek over kinderprostitutie in 2005 veroorzaakte veel ophef. De vrouw wordt inmiddels beveiligd.

Aanstichter

Nogal wat vrouwen die terugkeren uit de gedwongen prostitutie wacht thuis geen warm onthaal, signaleert de Mexicaanse onderzoeksjournalist. „Dit is te wijten aan familiaire vooroordelen, maar ook aan het feit dat bij veel families een familielid de aanstichter 
is van het verkopen van de meisjes. Tegelijkertijd zijn veel slachtoffers al gewend aan een ander soort leven en voelen velen zich veroordeeld of onderdrukt. Jammer genoeg geloven ze dat prostitutie de enige manier is om in 
hun onderhoud te kunnen voorzien.”

Het is lovenswaardig dat Cacho de vinger legt bij de wereldwijde, schrijnende misstanden in de prostitutie. Ze doet in het boek, dat niet altijd even vlot leest, verschillende aanbevelingen om dat kwaad tegen te gaan. Zo bepleit ze onderzoek naar de financiën van bordelen en nachtclubs en wil ze agenten laten infiltreren in bedrijven die porno produceren. „Het is schrikbarend hoeveel afgeperste vrouwen en pubermeisjes hiertoe gedwongen worden.”

Orthodoxe kring

Hoewel Cacho de vloer aanveegt met de gedachte dat vrouwen in alle vrijheid hun beslissingen kunnen nemen in de seksindustrie, lijkt ze tegelijkertijd moeite te hebben met ideeën over seksualiteit in bijvoorbeeld orthodox-christelijke kring. Ze stelt dat „ultraconservatieve groeperingen profiteren van de morele paniek over de mensenhandel en trachten het lichaam van de vrouwen opnieuw in handen van de staat of van de kerk te drijven.”

Boekgegevens

”Slavinnen van de macht. Het wereldwijde netwerk van vrouwenhandel en kindslavernij”, door Lydia Cacho; uitg. Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2011; ISBN 978 90 254 2547 0; 318 blz.; € 21,95.