De leider van het linkse Sandinistische Front voor Nationale Bevrijding (FSLN) speelt al sinds de jaren ’70 een prominente rol in de politiek van het Centraal-Amerikaanse land. Hij was een van de commandanten van het Sandinistische front, dat op 19 juli 1979 met een gewapende opstand een eind maakte aan het bewind van de door de Amerikanen gesteunde dictator Anastasio Somoza. Ortega gaf eerst leiding aan een overgangsregering en werd in 1985 tot president gekozen.

Na de onverwachte nederlaag in 1990 tegen de centrumkandidate Violeta Chamorro verloor Ortega nog twee presidentsverkiezingen. Hij bleef echter de leider van het FSLN. Zelfs tal van corruptiezaken binnen het FSLN zorgden niet voor een verandering binnen de top van de partij.

In 2006 keerde Ortega via verkiezingen terug in het presidentiële paleis. Hij had eigenlijk geen kandidaat mogen zijn in de stembusgang van afgelopen zondag, omdat de grondwet van het Centraal-Amerikaanse land voorziet in maximaal twee termijnen voor een president. Twee jaar geleden gaf het door aanhangers van de president gedomineerde hooggerechtshof Ortega echter toestemming zich kandidaat te stellen voor een nieuwe ambtsperiode. De oppositie reageerde woedend en beschuldigde de president ervan een machtswellusteling te zijn.

Het lukte de oppositiepartijen echter niet de krachten te bundelen en een gezamenlijke kandidaat naar voren te schuiven voor de verkiezingen. Mede door het ontbreken aan een aansprekende tegenstander stelde Ortega al in de eerste ronde van de stembusgang zijn herverkiezing veilig. Hij dankte zijn zege onder meer aan sociale programma’s die in de afgelopen 5 jaar, onder meer met de financiële steun van de Venezolaanse president Hugo Chávez, zijn uitgevoerd.

De belangrijkste rivaal van Ortega, de 79-jarige Fabio Gadea van de rechtse Onafhankelijke Liberale Partij (PLI), wilde de zege van de Sandinistische leider maandag niet erkennen. Gadea noemde de door de kiescommmisie verstrekte uitslagen „irreëel.”