De sculpturen staan op een terrein even buiten het karakteristieke Limburgse dorpje Thorn, niet ver van Weert en Roermond. Onder het thema ”de geschiedenis der Lage Landen” zijn veel Nederlandse wapenfeiten uitgebeeld. In een aantal gevallen ook letterlijk. „We hebben als volkje vreselijk veel gevochten”, zegt organisator Thomas van der Dungen. Neem Michiel de Ruyter. De Vlissingse zeeheld staat onverschrokken voor een prachtig uitgewerkt deel van zijn schip ”De Zeven Provinciën”. Wie ooit tekeningen van hem heeft gezien, herkent De Ruyter direct.

Maar ook de Tweede Wereldoorlog is niet vergeten. De Dokwerker en een standbeeld van de onverschrokken koningin Wilhelmina staan vlak bij elkaar. Treffend is ook het standbeeld van Zadkine, uit Rotterdam. Duitse bommenwerpers hadden in de meidagen van 1940 het hart van de havenstad tot een puinhoop gemaakt. Vele honderden mensen kwamen erbij om het leven en talrijke gebouwen brandden uit. Om de gebeurtenis indringend uit te beelden, heeft de kunstenaar er in zand een instortende stenen muur achter gemaakt. Het beeld lijkt de stenen tegen te willen houden.

Het is bepaald niet het enige kunstwerk waar een bezoeker minutenlang bij stil kan staan. Dat kan ook bij sculpturen die veel minder indringend zijn, maar daardoor zeker niet minder interessant. Afbeeldingen van de volksverhuizingen bijvoorbeeld. Zo tussen de jaren 400 en 750 leken de toenmalige Europeanen wel op drift te zijn. Hele volken verplaatsten zich, onder andere door wilde Hunnenstammen. In eerste instantie lijkt het alsof dat op een gewone manier is uitgebeeld. Maar wie goed kijkt, ziet dat de kunstenaar de geschiedenis nogal heeft verdraaid. Bij een grote reis hoort een goede Samsonite-koffer, moet hij hebben gedacht. Dat die koffers pas vijftien eeuwen later de fabriek uit rolden, maakte hem blijkbaar niet veel uit. En om nog maar eens te benadrukken waar het over gaat, staat er een merktekentje van Erkende Verhuizers bij.

Bezoekers maken langs de sculpturen een soort tijdreis. Er is een afgebakende route, die begint bij de prehistorie. Via onder anderen graaf Floris V, Maarten Luther en Rembrandt komen ze uit bij een beeld van premier Balkenende, die een grote vis beet heeft. Het is niet moeilijk te raden op welke minister die vis slaat.

De beelden zijn op zo’n manier gemaakt, dat ze nagenoeg zonder onderhoud een paar maanden kunnen blijven staan. Regen en wind kunnen ze normaal gesproken verdragen. Alleen een stevige hagelbui kan funest zijn. Soms kan het gebeuren dat er een stukje van een beeld afbrokkelt. „Dat laten we gewoonlijk ongemoeid”, zegt Van der Dungen. „Alleen wanneer er bijvoorbeeld een hele arm van een beeld afbreekt, wordt het bijgewerkt.” Een stuk ’aanplakken’ gebeurt niet. Wel wordt het beeld zo bewerkt dat het er ook zonder die ene arm goed uitziet.