Tijdens de 8 jaar dat Trichet het monetaire bastion in Frankfurt leidde, hield de ECB zich perfect aan zijn belangrijkste doelstelling: het zorgen voor een stabiele prijsontwikkeling in de eurozone, gedefinieerd als een inflatie van ongeveer 2 procent.

Hij vocht daarnaast hard voor de onafhankelijkheid van de ECB. Vooral in de afgelopen maanden nam de druk op de centrale bank om een grotere rol te spelen in de bestrijding van de schuldencrisis stevig toe. Trichet wist de bal echter altijd terug te spelen naar de regeringsleiders: die moeten ervoor zorgen dat landen zich aan hun begrotingsafspraken houden.

Onder leiding van de Fransman zag de ECB zich de afgelopen jaren wel gedwongen onorthodoxe maatregelen te nemen, om de financiële markten voor de ondergang te behoeden. Zo krijgen Europese banken al sinds 2007 ongelimiteerd toegang tot leningen, om te voorkomen dat de geldmarkt op slot gaat. Na de escalatie van de schuldencrisis besloot de bank in mei vorig jaar daarnaast obligaties op te kopen van probleemlanden.

Die laatste actie zorgde voor verdeeldheid binnen het ECB-bestuur en luidde het vertrek in van de voormalige president van de Duitse Bundesbank Axel Weber en de eveneens Duitse hoofdeconoom van de bank, Jürgen Stark.

De stoïcijnse Trichet, die voordat hij in 2003 aantrad bij de ECB 10 jaar lang de leiding had over de centrale bank van Frankrijk, bleef ondanks alle onrust van de afgelopen jaren in de rol die hij erfde van zijn voorganger Wim Duisenberg. In afgewogen zinnen, waarin hij nooit meer zei dan hij zelf wilde, verdedigde hij het beleid van de bank die onder zijn leiding opschoof naar het centrum van de macht in de Europese economie.

Trichet verlaat het strijdtoneel noodgedwongen voordat de oorlog definitief is gewonnen. De schuldencrisis is nog niet voorbij, waarschuwde hij in een afscheidsinterview. Regeringen moeten hun beloftes nu nakomen, stelde hij. „Het is tijd voor actie.”