”Reisverhalen”
Auteur: Ies Goedbloed
Uitgeverij: Den Hertog, Houten, 2001
ISBN 90 331 1607 3
Pagina’s: 134
Prijs: € 13,40. Als Ies Goedbloed in Sudan een rondje heeft gezwommen, juichen de toeschouwers hem toe. Ze vinden hem een held, maar waarom? Wel, zíj durven hier niet te zwemmen, ze zijn veel te bang voor de krokodillen die er wonen. Ontzet staart de globetrotter in het water, zich afvragend waarom niemand hem waarschuwde. In ”Reisverhalen” legt Goedbloed deze en andere herinneringen vast.

Het overigens populaire genre van het reisverhaal kom je in de christelijke boekenwereld minder tegen dan daarbuiten. Met enkele uitgaven over Israël, de eilanden die Paulus bezocht en Schotland houdt het al snel op. De christelijke uitgever Den Hertog breidt deze relatief kleine markt uit, door de herinneringen van Avanta-initiator en -reisleider Ies Goedbloed te publiceren. In zijn dankwoord geeft de schrijver de eer aan zijn Schepper.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het christelijke aspect in de verhalen zelf niet zozeer aan de orde komt, integendeel: „Ongetwijfeld vergezelde Wodan deze Viking op zijn tocht door de woestijn”, grapt de auteur op bladzijde 108. Elders in het boek stelt hij dat Allah wel met de roekeloze Egyptische chauffeur die hem vervoerde moest zijn. Op bladzijde 45 vertelt Goedbloed in twee zinnen over de oprichting van zijn reisbureau, maar waarom hij zich daarmee op christelijke jongeren richt, blijft onduidelijk.

De opbouw van het boek is wat rommelig. Diverse uitweidingen zijn daar debet aan. Taal en stijl laten te wensen over. Vier zinnen achter elkaar waarin vier keer het woordje ”dan” gebruikt wordt, staat bepaald niet fraai. Een zin zoals: „Vlak voor de pas stopten we en zouden het laatste stuk naar boven lopen”, is zelfs fout.

De zwartwitfoto’s vormen niet altijd een concrete illustratie bij het verhaal en de bijschriften zeggen vaak ook te weinig. De hoofdstad van China heet in hoofdstuk 10 Peking, maar wordt in hoofdstuk 11 als Beijing geïntroduceerd. Verder werken de vele superlatieven soms storend, mede doordat ze meer de auteur dan het verhaal en het reizen op de voorgrond plaatsen. Naarmate het verhaal vordert, worden de hoofdstukken mijn inziens boeiender, de minder ter zake doende zijpaadjes blijven langer achterwege.

Vrolijk

Leuk is het verslag van de rit met een truck in Kongo Brazzaville. „De passagiers maakten zich geweldig vrolijk over het feit dat er zeven blanken op de wagen zaten. Na een week reizen konden we dat goed begrijpen: we waren toen nog geen enkele blanke tegengekomen. (…) Wij reisden met vier heren en drie dames. Dat slechts één van die heren getrouwd was en zijn vrouw bovendien in Nederland was gebleven, wekte grote verbazing (…) Hoe zat het dan met onze onderlinge verhoudingen?

We legden uit dat wel elkaar nog niet zo lang kenden en omdat we allemaal de wens koesterden eens door Afrika te reizen, waren we dat met elkaar gaan doen. Onderzoekend keken de passagiers ons aan. Gingen we dan na de reis met elkaar trouwen? Dat sommigen van ons geheel alleen woonden, kon de goedkeuring van de Kongolezen geenszins wegdragen. Een vrouw begon één van ons sterk en welgemeend aan te raden terug te keren naar de ouderlijke woning of snel aan kinderen te beginnen, vooral toen ze hoorde dat de persoon in kwestie al zesentwintig jaar was. Zelf was ze ook ongeveer zo oud, haar elfjarige dochter zat naast haar.”
Harige spinnen

Ies Goedbloed is op de hoogte van veel culturen en politieke omstandigheden. Hij vertelt daar graag over, dat is duidelijk. Dankzij een vleugje cynisme weet hij situaties hier en daar raak te typeren. Over China: „Behuizing en medische zorg zijn geheel gratis. Dit brengt wel met zich mee dat je niet zelf kunt bepalen waar je gaat wonen. Dat is niet erg, want de leiders zoeken altijd het beste voor het proletariaat.”

Aandoenlijk is het verhaal over de vriendschap met Hoessein in Jemen; griezelig het hoofdstuk over kolossale, harige spinnen; schokkend het relaas over de wrede doodstraf van een inbreker in Kameroen.

Dat Ies Goedbloed reiziger in hart en nieren is en niet snel voor een avontuur terugdeinst, staat ondertussen als een paal boven water. Niet voor niets noemt hij zichzelf in zijn nawoord een „onverbeterlijke zwerver.”