Vrijdag werden de twee vrouwen onderscheiden met de Nobelprijs voor de vrede, die zij delen met de Jemenitische activiste Tawakkul Karman. Het Nobelcomité in Oslo prees hun werk voor vrouwenrechten, die volgens het comité van fundamenteel belang zijn voor vrede in de wereld.

„Dit geeft me nog meer kracht om aan verzoening te werken.”, liet Sirleaf vrijdag vanuit Monrovia weten. „Liberianen kunnen trots zijn.”

Sirleaf (72) studeerde bestuurskunde aan Harvard en bekleedde functies bij de Wereldbank, de Verenigde Naties en de regering van Liberia voor ze in 2005 als eerste vrouw in Afrika tot president gekozen werd. In 1997 deed ze al eens mee aan de verkiezingen, maar toen werd ze verslagen door de voormalige krijgsheer Charles Taylor. Acht jaar later was het wel raak. Bijgenaamd de IJzeren Dame verwierf Sirleaf een reputatie als hervormer en vredestichter.

Dinsdag zijn er opnieuw verkiezingen, maar haar imago heeft enkele deukjes opgelopen door beweringen van haar politieke tegenstanders dat ze stemmen zou hebben gekocht en overheidsgeld aanwendt voor haar verkiezingscampagne. Aantijgingen die zij zelf overigens ontkent. Daarnaast wordt ook de Liberiaanse regering bekritiseerd. Die zou meer hebben moeten doen om diensten en de infrastructuur te herstellen. Hoewel de concurrentie groot is, is het waarschijnlijk dat de Nobelprijs haar campagne een nieuwe, krachtige impuls geeft.

Terwijl Sirleaf de politieke arena domineert, ging Gbowee geregeld de straat op met een groep vrouwen, de „vrouwen in het wit.” Haar assistent omschreef haar als een „krijgster die daar gaat waar anderen niet durven te gaan.”

Deze onbevreesdheid bleek met name op een novemberdag in 2003, toen Gbowee met enkele honderden vrouwelijke activisten door de hoofdstad Monrovia marcheerde. Zij eisten de ontwapening van strijders die meisjes en vrouwen van alle leeftijden verkrachtten. Na een burgeroorlog van veertien jaar was er drie maanden eerder vrede gesloten, maar de verkrachtingen duurden voort.

„Wij, de vrouwen van Liberia staan niet langer toe dat we worden verkracht, misbruikt, mishandeld, verminkt en vermoord.”, riep ze. „Onze kinderen en kleinkinderen zullen niet worden gebruikt als moordmachines en seksslaven!„

Twee maanden eerder zocht ze de confrontatie met een bevelhebber van de rebellen en riep ze op tot een einde aan het geweld en de plunderingen. „Jullie moeten onze bevrijders zijn, maar als je iedereen afmaakt, over wie willen jullie dan regeren?„

Gbowee werkt vanuit Accra, de hoofdstad van Ghana. Ze is directeur van het Vrouwen Vrede en Veiligheid Netwerk Afrika. Momenteel verblijft ze waarschijnlijk in de Verenigde Staten. Ze was niet bereikbaar voor commentaar.