Vingerhoed staat op woensdagmorgen op het punt te gaan schilderen aan zijn huis. Vlak daarvoor kijkt hij op een website naar het weer in Scheveningen. „Dat doe ik wel vaker. Als het daar regent, is het met een uur hier. Het mooie is dat je via een webcam op een deel van het strand kunt kijken waar ze vaak aan het kitesurfen zijn.”

Op het scherm in zijn woonkamer ziet hij een zeil van zo’n surfer half op het strand liggen. Een paar mensen lopen langs, blijven even staan, turen over zee en lopen weer door. Vreemd, vindt Vingerhoed. „Ik vertrouwde het zaakje niet en belde de politie. Die kwam direct in actie.”

Een zoektocht naar de vermiste surfer begint. In eerste instantie zonder resultaat. „Al snel bleek dat de bewuste persoon op eigen kracht aan wal was gekomen. Dus had ik eigenlijk voor niks gebeld.” Maar niets blijkt minder waar.

Op de terugweg ziet het reddingsteam een andere surfer in gevaar. De man klampt zich vast aan een van de boeien in zee die de havenmond markeren, ruim 500 meter uit de kust. De reddingswerkers kunnen de surfer uit zijn benarde situatie redden.

Waarom die man aan de boei hing, weet Vingerhoed nog steeds niet. Wel is hij zich bewust van het feit dat door zijn belletje naar de politie deze man gered werd. „Die kerel kon nooit aan de kant komen. Vanaf die boei is het zeker een halfuur zwemmen naar de kant bij opkomend water. Maar op dat moment was het afgaand water, dus hij had geen enkele kans.”

Dat Vingerhoed direct de politie belde, vindt hij niet bijzonder. „De maatschappij zit misschien zo in elkaar dat iedereen aan zichzelf denkt. Ik sta graag voor een ander klaar. Als ik een koe van de boer naast ons in het maïsland zie lopen, bel ik hem ook. Dat zit gewoon in me. Nee, ik ben echt geen held.”