Tijdens de Nederlandse bijdrage aan de ISAF-missie van de NAVO tussen 2006 en 2010 is de veiligheidssituatie in Uruzgan „geleidelijk verbeterd, is de economische ontwikkeling op gang gekomen en is het bestuur langzaam beter gaan functioneren”, aldus het kabinet. Veel kinderen krijgen nu beter onderwijs dan 4 jaar geleden, de gezondheidszorg is verbeterd en de provincie is zowel over de weg als door de lucht beter toegankelijk. Ook is er meer economische bedrijvigheid.

Maar 4 jaar is volgens het kabinet niet genoeg geweest om de lokale overheid helemaal in staat te stellen zelfstandig voor veiligheid, goed bestuur en ontwikkeling te zorgen. „De geboekte vooruitgang is niet onomkeerbaar.” De missie heeft een „stevige basis” gelegd voor de Amerikanen en Australiërs, die de Nederlanders opvolgden, en de Afghaanse autoriteiten, meent het kabinet.

Volgens de evaluatie kunnen ook lessen worden getrokken uit de missie. Zo moeten er voldoende middelen beschikbaar zijn als er ambitieuze doelen worden gesteld. Tevens moeten missies met een „civiele component” de beschikking hebben over voldoende civiele expertise, zoals tolken. Het rapport stelt ook dat beperkte beschikbaarheid van bijvoorbeeld helikopters, specialisten voor luchtsteun of opsporing van bermbommen, het werk kan belemmeren. Daar moet bij de inrichting van een missie rekening mee worden gehouden, aldus de evaluatie.

Verder moeten de kosten van een missie realistisch worden geraamd en moet er rekening worden gehouden met onvoorziene uitgaven. Op die manier kan worden voorkomen dat een missie veel duurder uitvalt dan verwacht, zoals in Uruzgan het geval was. Die missie heeft uiteindelijk 1,99 miljard euro gekost.

De evaluatie van de ministeries van Buitenlandse Zaken en van Defensie is begeleid door onafhankelijke deskundigen. Zij noemen de kwaliteit van de gebruikte methode redelijk.