De openingsvraag ligt voor de hand: Hoe denkt het ziekenhuis die termijn van 48 uur waar te kunnen maken? „Dat heeft vooral te maken met de logistiek”, vertelt directeur prof. dr. W. B. Gerritsen van de polikliniek.

„Het behandelproces van kankerpatiënten is in Nederland jarenlang aangestuurd door de verantwoordelijk internist-oncoloog. Hij kreeg de patiënt op zijn spreekuur, zette een aantal vervolgonderzoeken in gang en stuurde de patiënt weer terug naar huis. Zes weken later kon deze terugkomen om de uitslag te horen. En dan ging hij de medische molen in.”

In de polikliniek is die werkwijze als het goed is passé. Bij de nieuwe aanpak is zelfs de postkamer betrokken, vertelt Gerritsen. „Daar hebben we nu een stickersysteem waarmee het personeel de post die spoed­eisend is er direct tussenuit haalt. Daarmee is een van de stagnerende factoren uit het proces gehaald.”

Een andere doorbraak vond plaats op de afdeling pathologie. Gerritsen: „Een ziekenhuis in Freiburg bleek apparatuur te hebben dat meerdere uiteenlopende weefsels, ongeacht het type kanker, tegelijkertijd kan onderzoeken. Door dat apparaat naar Amsterdam te halen, hebben we opnieuw een sprong voorwaarts gemaakt.”

Heeft de kliniek nog meer te bieden dan snelheid? „Ja”, zegt Gerritsen, terwijl hij wijst op het sfeervolle meubilair en de natuurlijke lichtinval in de polikliniek. „Het moeten ondergaan van onderzoeken maakt patiënten vaak nerveus. Als ze tussentijds even moeten wachten, willen we dat dit in een rustige, sfeervolle ruimte kan.”

Rest de vraag of het ziekenhuis de gedane investeringen kan terugverdienen. Gerritsen, resoluut: „Het is nu zaak te realiseren wat we patiënten beloven. Ik heb er alle vertrouwen in dat dit lukt.”