Volgens de commissie die de aanval op de ambassade heeft onderzocht werd de aanval uitgevoerd door vijftien politieke bewegingen en partijen. De aanvallers hadden volgens het rapport overduidelijk de intentie gewelddadige botsingen met de politie uit te lokken.

Bij de veldslag tussen demonstranten en politie buiten de Israëlische ambassade vielen uiteindelijk drie doden en 1049 gewonden. De demonstranten hadden eerder op de avond een recent opgetrokken muur voor de ambassade vernield en waren een deel van de ambassade binnengedrongen. De Israëlische ambassadestaf kon ternauwernood in veiligheid worden gebracht en nog diezelfde nacht terugkeren naar Israël.

Saillant detail in het rapport van de onderzoekscommissie is de bewering dat er „criminele elementen” betrokken waren bij de onlusten. Criminele elementen die zouden zijn ingehuurd door restanten van het oude regime. De overheid komt dan ook niet ongeschonden uit het onderzoek. De Egyptische autoriteiten zouden wel heel snel 
zijn geweest met het doen van allerlei beschuldigende uitspraken, zonder dat er grondig onderzoek was verricht. In een eerste reactie noemde de legerleiding de aanval op de Israëlische ambassade een „buitenlandse samenzwering”, zonder daar bewijs van te leveren.

Een groot aantal oppositiepartijen veroordeelde de misleidende mediacampagne van de Egyptische overheid in felle bewoordingen. Volgens hen heeft de legerleiding de aanval gebruikt om de demonstranten op het Tahrirplein voor te stellen als misdadigers die het land willen destabiliseren.

De dood van zes Egyptische grenssoldaten, veroorzaakt door het Israëlische leger, en de extreme haat tegen Israël en zijn ambassade in Caïro vormden de voedingsbodem voor de aanval op de ambassade. Het volledige stilzwijgen van de regerende militaire raad tijdens de aanval op de ambassade is voor velen een bewijs dat hij vooraf op enigerlei wijze wist van de aanval.

De bewaking van de Israëlische ambassade was ronduit zwak te noemen. Volgens het onderzoeksrapport was de beveiliging rond de ambassade volstrekt onvoldoende, wat de uitzinnige menigte er alleen maar toe heeft aangemoedigd het gebouw te bestormen.

Veiligheidstroepen werden bewust afzijdig gehouden, om de relschoppers de gelegenheid te geven de ambassade te bestormen. Pas anderhalf uur later, en nadat tientallen demonstranten de ambassade waren binnengedrongen, verschenen er eenheden van de veiligheidsdienst.

De vraag is waarom de militaire machthebbers de aanval op de Israëlische ambassade zo uit de hand hebben laten lopen. Volgens Ahmed Imam, een lid van het Nationaal Front voor Rechtvaardigheid en Democratie, heeft de regering antizionistische sentimenten gebruikt om de internationale gemeenschap ervan te overtuigen dat Egypte nog niet kan functioneren zonder de wet op de noodtoestand. Die ”Emergency Law” zou aanvankelijk al voor de vastenmaand ramadan worden ingetrokken. De wet werd uitgeroepen op 6 oktober 1981, na de moord op de toenmalige president Sadat.

Alles wijst erop dat de militaire machthebbers in Egypte de aanval op de Israëlische ambassade gebruiken om hun positie te consolideren en verder te verstevigen. De afgelopen week hebben de militaire machthebbers de planning voor de parlementsverkiezingen gepubliceerd. Die verkiezingen beginnen op 21 november en duren tot 4 maart 2012. Veel oppositiepartijen en mensenrechtenorganisaties vrezen dat de militairen bij nieuwe gewelddadigheden, met de wet op de noodtoestand in de hand, de verkiezingen wederom uitstellen.