Foute vrienden kunnen een enorme zorg betekenen voor ouders. Zeker als het gaat om een liefdesrelatie. Daarbij kan het anders zijn van de geliefde een enorme aantrekkingskracht hebben op een opgroeiend kind. Het komt in een gezin waar niet zo veel ge- en verboden zijn als thuis. Lekker gemakkelijk.

Meestal is het verbieden van verkering niet de beste oplossing. Het gebeurt nogal eens dat een tiener zijn hoofd in de wind gooit en kiest voor zijn vriendin, waarbij het gesprek ophoudt. Een jongere voelt heel sterk aan of ouders hem steunen of afwijzen. De keuze voor een geliefde luistert voor hem heel nauw. Wijzen ouders zijn geliefde af, dan zal hij in eerste instantie geneigd zijn tot verzet en partij voor háár kiezen. Vaak leidt dit tot stiekem contact, waardoor ouders het zicht op hoe vaak ze elkaar zien en wat ze doen helemaal kwijtraken.

Om het gesprek gaande te houden, is allereerst contact tussen zoon en ouder nodig. Het gesprek verloopt gemakkelijker als ouders op een neutrale, niet veroordelende manier over de verkering praten. Bijvoorbeeld over wat hem aantrekt in haar, hoe het er bij haar thuis toegaat, welke interesses zij heeft enzovoorts.

Natuurlijk kan het ook gaan over de verschillen die hij opmerkt en hoe hij dat vindt. Hierbij komt het aan op het praten mét hem, niet (s)preken tégen hem. Daarbij steeds in het achterhoofd houdend dat een tiener supergevoelig is voor afwijzing.

Het is lastig balanceren tussen praten met en praten tegen. Hem enerzijds in zijn waarde laten en voor vol aanzien en hem anderzijds waarschuwen, betekent dat de ouder op eieren moet lopen. Het kan al schelen als hij merkt dat ouders luisteren en hem serieus nemen.

Het is een goed teken dat hij toestemming vraagt. Vraag hem hoe hij over de frequentie van het contact denkt. Denken ze aan een uurtje langskomen of aan een hele dag bij elkaar hangen? Maak onderscheid in belangrijkheid van zaken en voorkom zo veel mogelijk strijdpunten.

Het is normaal dat een jongen helemaal vol is van zijn geliefde. Herkennen we dat zelf niet van vroeger? Logisch dus dat een verliefde zoon méér wil dan ouders toestaan. Toch is het niet verstandig om hem zonder meer zijn hart te laten volgen. Rustig opbouwen is verstandiger, ook als het gevoel iets anders zegt. Grenzen stellen is nodig en het uitleggen daarvan ook. Het werkt het beste als ouders daarbij op één lijn zitten.

Om een belerende toon te vermijden, kunnen ouders het gesprek persoonlijk maken en vertellen wat zij zelf ervaren hebben in hun verkeringstijd; wat zij belangrijk vinden in een verkering en wat zij weten vanuit de Bijbel. Misschien kan het lijken of het er niet zo toe doet of een geliefde kerkelijk is of niet, maar in een verkering beïnvloed je elkaar –als het goed is– wederzijds. Dat hebben ouders zelf ook meegemaakt; ze zijn naar elkaar toegegroeid. Want je wilt elkaar toch beter leren kennen? Daarmee beïnvloed je elkaar.

Als dit niet zo is, is de verkering niet gelijkwaardig en moet je sowieso kijken of je samen wel een goed duo vormt. Elkaar beïnvloeden hoort er dus helemaal bij. En uiteraard maakt het dan uit wélke invloed je ondergaat van je geliefde. Vandaar ook dat God zegt dat je geen ongelijk span moet vormen.

Verkering krijgen is spannend voor een jongere. Als een tiener afwijzing van ouders voelt, kan hij zich alleen voelen staan. Hij heeft de liefde van ouders nog erg nodig. Ouders kunnen hun liefde aan hem laten merken door hem bijvoorbeeld te verwennen met iets lekkers, door hem extra aandacht te geven of door samen iets te doen.

De ouders schrijven dat ineens alles ter discussie lijkt te staan, hoewel hun zoon altijd een betrokken jongen was. Dat is niet ineens zomaar weg, al kan dat wel zo lijken. In de zestien voorafgaande jaren is als het goed is een basis gelegd voor zijn opvattingen. Hij heeft in de opvoeding heel veel meegekregen. Hoewel het nu spannend is hoe hij de zondag besteedt en dat het uitgangspunt om niet naar uitgaansgelegenheden te gaan ineens onder vuur ligt, is dat niet allemaal ineens weg. Bevraag hem hoe hij zijn leven met haar kan combineren met het geloof.

Hopelijk kunnen ouders appelleren aan de bagage die ze hun zoon meegegeven hebben. Het komt er nu inderdaad op aan of hij zelf ook achter de zaken staat die zijn ouders hem hebben voorgehouden. Vandaar dat het gesprek op jongere leeftijd zo belangrijk is. Gewetensvorming is essentieel voor later.

Opvoeden is niet maakbaar. Ouders kunnen hun best doen en dan nog schieten ze vaak tekort. God alleen kan de opvoeding zegenen en het geloof aan kinderen geven.

Opvoeden gaat niet zonder bidden. Niet als kinderen jong zijn, maar zeker ook niet als ze ouder zijn. Wij kunnen jongeren niet vasthouden, maar de Heere wel. En Hij wil erom gebeden zijn. Het gebed is geen sluitstuk, maar het allerbelangrijkste.

Wij kunnen niet goed spreken met onze kinderen zonder dat de Heere daarvoor openingen geeft en zonder het krijgen van de juiste woorden. Daarom is het zo troostvol dat er in de Bijbel staat dat als ons wijsheid ontbreekt, we het van God mogen begeren, Die een iegelijk mildelijk geeft en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden (Jak. 1:5). Dat is om stil van te worden. In het gebed mogen ouders aanhoudend vragen om het heil van hun kind, om een keuze voor de Heere en om het verlaten van een verkeerde weg.

>>refdag.nl/eigenwijzer

Tips

• Informeer op een niet-veroordelende manier naar zijn verkering

• Luister naar hem en ga naast hem staan.

• Maak het gesprek persoonlijk.

• Deel je zorgen en vraag hoe hij zijn leven denkt te combineren met de Bijbel.

• Stel grenzen aan het contact.

• Zorg ervoor dat je als ouders op dezelfde lijn zit.

• Investeer extra in de relatie met je kind en laat hem je liefde voelen.

• Bid om wijsheid en openingen in gesprekken.