President Obama en zijn voorganger Bush onthulden op Groud Zero een monument dat voor volgende generaties de herinnering levend moet houden aan de dramatische gebeurtenissen van 2001.

Opvallend was dat noch Obama noch Bush in New York een toespraak hield. De president las Psalm 46 voor en Bush citeerde uit een brief van president Abraham Lincoln, die deze anderhalve eeuw geleden schreef aan een moeder die enkele zonen in de Burgeroorlog had verloren. Geen wervelend betoog dus over de grootheid en macht 
van Amerika, maar woorden die tot 
bezinning en inkeer dwingen.

Hoe men ook over de politieke daden van president Obama denkt, het is beslist een positief signaal te noemen dat hij de 46e Psalm las. Deze psalm, die voor Luther de leidraad was bij het dichten van het lied ”Een vaste burcht”, wijst de Amerikaanse samenleving naar het enige ankerpunt in alle woelingen van de geschiedenis.

Met het voordragen van deze woorden van een onbekende psalmdichter lijkt het dat Obama tegemoet heeft willen komen aan de kritiek vanuit 
de Amerikaanse samenleving dat er voor kerk en geloof geen plaats 
mocht zijn bij de herdenking van de aanslagen. Dat besluit van de organisatoren heeft in de achterliggende weken veel vragen en teleurstelling opgeroepen.

In een eerste reactie zei de vooraanstaande baptist Richard Land „blij verrast” te zijn door de actie van Obama. „Ik hoop nu dat deze boodschap ook echt overkomt bij het Amerikaanse volk. Het gaat om de inhoud van die psalm. Het mag niet erom gaan dat er bij de herdenking van de aanslagen een soort rehabilitatie van het geloof heeft plaatsgevonden. Als het alleen daarom gaat, is het lezen van Psalm 46 niet meer dan een ritueel. Het belangrijkste is dat de boodschap van God is gehoord. Het is nu wachten op het antwoord van de Amerikanen. De bekering van ons volk, daar gaat het om.”

Of dit werkelijk zal gebeuren, ligt 
in de schoot van de toekomst verborgen. Enerzijds is het opvallend dat sinds 2001 Amerikaanse politici vrijmoediger spreken over hun geloof en meer in het bijzonder het christe-
lijk geloof. Twee voorbeelden. De 
Texaanse gouverneur Rick Perry, die een gooi doet naar de Republikeinse kandidatuur voor het presidentschap, leidde vorige maand in Houston 
een protestantse gebedsbijeenkomst, waar 30.000 mensen aan deelnamen. Het werd in de media met een plusje op zijn staat van dienst genoteerd. Een tweede: president Obama noemde tijdens het laatste nationaal gebedsontbijt de Christus „mijn Heer en Verlosser.” Ook dat werd positief geduid.

Anderzijds is er een stroming in de Amerikaanse politiek die steeds maar weer benadrukt dat de islam een plaats moet krijgen gelijkwaardig aan het christendom. De vraag is nu welke keus Amerika maakt. Uiteindelijk gaat het om de vraag: voor of tegen het Evangelie.