Logeertante Marijke

Vijf neefjes heeft ze. En twee nichtjes. Daar is Marijke Herbert (37) uit Waddinxveen maar wat trots op. „Ik kan me het moment nog goed herinneren dat ik voor het eerst tante werd. Ik vond dat echt heel leuk. Het is ook wel bijzonder, de generaties schuiven als het ware op. Dat gevoel had ik ook toen mijn laatste oma overleed.”

Haar oudste neefje is nu 10, de jongste net 4. „De leukste leeftijd? Misschien wel als ze een jaar of 3 zijn. Hun leefwereld is dan nog klein. Als tante ben je heel belangrijk. Dat wordt later anders.”

Ook nu heeft ze over enthousiasme niet te klagen. „Als ik bij m’n broer of zus kom, rennen de kinderen vaak naar me toe. Ik merk dat ze het leuk vinden dat ik er ben. Juist omdat ik zelf geen kinderen heb, geniet ik daar erg van. En ik kan er daardoor ook meer voor ze zijn dan andere tantes, hoewel ik ook m’n eigen leven heb.”

Omdat ze als verpleegkundige onregelmatig werkt, zit een logeerpartij er niet zo vaak in. „Tijdens schoolvakanties moet ik vaak werken. Daarom heb ik bewust voor de komende herfstvakantie vrij gevraagd. Zodat ik leuke dingen met m’n nichtjes en neefjes kan doen. En ze kunnen blijven slapen.”

Dat vrij vragen ging niet zonder slag of stoot. „Het zijn vaak de moeders die dan graag vakantie willen hebben, maar mijn collega die de roosters regelt, vond het zo leuk dat ik vrij wilde voor mijn nichtjes en neefjes dat ik nu toch ook niet hoef te werken.

Mijn nichtjes en neefjes zijn nog vrij klein. Als ze komen, bak ik wel eens pannenkoeken. En ik ga met hen naar de speeltuin, niet ver van mijn huis. Dat ze in de herfstvakantie kunnen komen logeren, is nog een verrassing voor ze. Maar nu dit in de krant komt, zal ik het toch binnenkort maar aan ze gaan vertellen.

Ik heb een verzorgpony. Vooral m’n oudste nichtjes en neefjes vinden het leuk daar naartoe te gaan. Dan is het natuurlijk helemaal geweldig wanneer ik de pony voor het karretje span, zodat we een eindje kunnen gaan rijden. Als ik dat doe, is mijn zus er wel bij. Want dan moet je de kinderen goed de gaten houden en in kunnen ingrijpen als er in het verkeer iets met de pony gebeurt.”

Marijke Herbert noemt zichzelf geen cadeautjestante. „Maar als ik op vakantie ben geweest, neem ik wel iets voor ze mee. Afgelopen maand was ik bijvoorbeeld in Spanje. Voor de meisjes kocht ik een sleutelhanger, de jongens kregen een pen. Een van mijn neefjes zei spontaan: „Dit wordt mijn mooiste pen, tante Marijke.” Dat is natuurlijk aardig om te horen.”

Zustante Wilma

Het moment waarop ze tante worden, ervaren vrouwen vaak als een bijzondere gebeurtenis. Wilma Both-Hoek (34) uit Stellendam kent dat niet. Ze was al tante toen ze werd geboren. Haar oudste nicht, geboren bij haar oudste zus, is anderhalf jaar ouder dan zijzelf, nu dus 35.

Zo’n situatie kan alleen maar voorkomen als er heel wat leeftijdsverschil tussen de kinderen in één gezin zit. Wilma: „Ik ben, zoals je dat noemt, een nakomertje. Ik scheel zestien jaar met m’n jongste en enige broer. Ik heb vier zussen, van wie er drie getrouwd waren toen ik werd geboren. En ze hadden dus zelf al kinderen. Mijn oudste zus is 23 jaar ouder en had mijn moeder kunnen zijn.

Met mijn oudere zussen heb ik geen doorsneezussenband, zoals andere vrouwen die wellicht kennen. Kibbelen en ruzie maken ging bij ons gewoon niet eens.”

Toen haar nichtjes en neefjes klein waren, zeiden ze nog wel eens tante tegen Wilma. Maar met het opgroeien, is dat eraf gegaan. „Ik heb nog één neef die het regelmatig zegt. Maar dat is meer om te plagen.”

Met een van haar neven –Cornelis– scheelt ze slechts vier weken. „Op het moment dat mijn moeder bij de huisarts op controle was , beviel haar oudste dochter.”

Omdat de twee kinderen zo weinig scheelden, stonden hun moeders enkele maanden later tegelijk bij de doopvont van de hervormde gemeente in Ouddorp. „Dat was natuurlijk wel bijzonder dat we ook tegelijk gedoopt zijn.”

Enkele jaren later zaten Cornelis en Wilma in dezelfde kleuterklas. „Het leverde nog wel eens verbaasde blikken op als ik vertelde dat ik zijn tante was.

Mijn zus is op een gegeven moment verhuisd, dus later zaten we niet meer bij elkaar in de klas. Maar toch zag ik mijn nichten en neven regelmatig. Juist omdat ik van dezelfde leeftijd was, speelden we veel samen. Als mijn zussen bij mijn ouders kwamen, was het direct een gezellige boel. Ook ging ik regelmatig bij een van mijn zussen logeren. Daardoor heb ik een goed contact met mijn nichten en neven opgebouwd. Ik zie sommigen bijna als eigen broers en zussen.”

Bij het opgroeien, bleef de band. Ze is dan ook bij bijna elke bruiloft van haar veertien nichten en neven de hele dag meegeweest. „Ook zij waren er allemaal bij toen mijn man en ik gingen trouwen. Dat was erg gezellig.

Nu we volwassen zijn, zien we elkaar wel minder. Dat is haast niet te voorkomen. Twee dochters van mijn oudste zus wonen in het buitenland. En bijna iedereen is druk met werk of gezin. Maar via m’n broer en zussen hoor ik regelmatig hoe het met ze gaat. Dat vind ik leuk.

Met een van mijn nichten, Willemijn, heb ik nog altijd veel contact. Zij is een dochter van mijn jongste zus en ook echt een vriendin geworden. Dat komt denk ik ook doordat we dezelfde interesses delen. We houden allebei van koormuziek, hebben dezelfde kledingsmaak en hebben een beetje hetzelfde uitbundige karakter. Onze kinderen hebben een beetje dezelfde karaktertrekken: lekker druk. Ook zijn we allebei in de verpleging gegaan. Als ik haar zie, heb ik dus altijd wel wat te bepraten.”

Handboek voor coole tantes

Een handboek voor tantes. Het werd tijd dat dat er kwam, vond Florien van Basten Batenburg. Want tante Floor –zo noemen haar vier nichtjes haar– noemt de tanterol zwaar onderbelicht. Het boek, dat deze week uitkomt, wil tantes dan ook voor altijd op de kaart zetten.

Een handboek voor tantes was er nog niet. Terwijl er toch zo veel tantes rondlopen. Een aardig cadeau dus voor al die vrouwen die al jaren tante zijn of zij die het binnenkort gaan worden.

Van het woord handboek moeten lezers zich niet te veel voorstellen. De ondertitel zegt daarbij genoeg, het is een handboek voor ”coole tantes”. Het is hip uitgevoerd, met veel tips en korte, herkenbare interviewtjes met verschillende soorten tantes.

Zoals dat met de tante die nog helemaal niets met baby’s had toen haar zus een kindje kreeg of de tante van een neefje dat in het buitenland woont of een tante die zich wild ergert aan de kinderen van haar zus, want zulke tantes zijn er ook.

Waarom de tanteband zo bijzonder is? Florien van Basten Batenburg: „Omdat je onderdeel van de familie bent, ben je oké en voelen de kleintjes zich veilig bij je.”

Het eerste hoofdstuk is een spoedcursus ”Hoe kinderen werken”. Met per leeftijd spullen die je in huis moet halen als de nicht of neef in kwestie op bezoek komt. Grappig, maar niet meer dan dat. Want reken er maar op dat hij of zij een enorme hoeveelheid tassen met zich mee zeult zodra hij bij zijn tante komt logeren.

Het boek besteedt veel aandacht aan de verschillende typen tantes. Zo heb je behalve suikertantes, die graag verwennen, en feesttantes, die van elke ontmoeting een onvergetelijk moment maken, volgens Van Basten Batenburg ook debutantes, een aardige woordspeling waarmee de beginnende tante wordt aangeduid. Twijfelt die debutante nog over een geboortecadeau, dan vindt zij in het boek een lijstje met ideeën (en adressen van webshops). Met daarbij de tip ook de kersverse moeder niet te vergeten.

”Tante! Handboek voor coole tantes”, door Florien van Basten Batenburg; uitg. Het Boekenschap, Zelhem, 2011; ISBN 9789490085001; 128 blz.; € 14,95.