Dat staat in de notitie ”Onopgeefbaar verbonden” die dinsdag in Utrecht is aangeboden aan het moderamen van generale synode van de PKN. De notitie is opgesteld door een werkgroep vanuit de Gereformeerde Bond, het Confessioneel Gereformeerd Beraad en het Evangelische Werkverband in de Protestantse Kerk.

Binnen de Protestantse Kerk bestaan grote verschillen in visie op Israël en op het Israëlisch-Palestijnse conflict. Ook de in de kerkorde beleden „onopgeefbare verbondenheid” met „het volk Israël” wordt verschillend geïnterpreteerd. Volgens de opstellers van ”Onopgeefbaar verbonden” geeft de notitie een visie op de relatie tussen Israël en de kerk die „meer passend” is bij het belijden van de PKN dan die van andere documenten, zoals de zogenoemde IP-nota over het Israëlisch-Palestijns conflict uit 2008 en het Kairosdocument uit 2009. „De visie die in beide documenten wordt verwoord is onzes inziens te eenzijdig en verlaat te zeer het spoor dat wij als kerken na de Tweede Wereldoorlog hebben gekozen.”

De schrijvers van het manifest constateren dat christenen in het Israëlisch-Palestijns conflict steeds vaker de kant van de underdog, de ‘onderdrukte’ Palestijnen, kiezen. De opstellers zien verder dat er in de christelijke gemeente aversie bestaat tegen het uitverkoren volk van God. „Zonder ons schuldig te maken aan ketterjacht zullen we ons er tot het uiterste voor moeten inspannen dit gevoelen op het spoor te komen en te bestrijden.”

Volgens de notitie is de kerk op grond van Gods Woord geroepen solidair te zijn met Israël en op te komen voor het bestaansrecht van de staat Israël. De zogenoemde landbelofte in Bijbel geldt voor het gebied „dat de Eeuwige ooit aan Abraham heeft toegewezen.”

In vijftien aanbevelingen voor de Protestantse Kerk verwerpen de opstellers van de notitie elke vorm van vervangingstheologie, die uitgaat van de gedachte dat de kerk de positie van het volk Israël heeft ingenomen. „Dankzij het geloof in Jezus als onze unieke Verlosser zijn we –zonder enig onderscheid te maken– met het hele Joodse volk verbonden. We zijn ervan overtuigd dat God niet zonder Zijn volk tot Zijn doel zal komen. Daarom kan de aandacht voor Israël niet getypeerd worden als de hobby van enkele bevlogen gelovigen. Het betreft de roeping van de gemeente.”

De kerk is ook geroepen om diaconale steun te geven aan Palestijnen, want ze mag niet passief toekijken „wanneer zij moeten lijden onder de verkeerde keuzes van hun leiders.” Toch is het „beschamend” dat er weinig mogelijkheden zijn om de Joodse bevolking hulp te bieden.

Op 19 september heeft in Nijkerk een studiedag plaats rond het manifest.