De hersteld hervormde predikant uit Putten hield de preek waarmee de conferentie traditioneel van start gaat. Hij sprak over de tekst: „Zulk een is mijn Liefste” uit Hooglied 5:16.

De Haamstedeconferentie, die dit jaar voor de 27e keer wordt gehouden, trekt voornamelijk predikanten en theologiestudenten uit de kring van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland, de Hersteld Hervormde Kerk en de Christelijke Gereformeerde Kerken. Ook zijn er enkele predikanten aanwezig uit de Gereformeerde Gemeenten en uit de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Dit jaar hebben zich zo’n 120 personen aangemeld.

De liefde tot Christus is „een wezenlijk iets” voor wie werkt in Gods Koninkrijk, aldus ds. Post. „Als u de kansel opgaat, zal het toch moeten zijn dat u goed en groot van Hem spreekt. Het is tenslotte toch Zijn boodschap die u te brengen hebt.”

Het is van het grootste belang dat een predikant persoonlijk de liefde tot Christus kent, hield de Puttense predikant zijn gehoor voor. „Bent u ook iemand die Hem Zelf hebt leren kennen, Hem hebt lief gekregen? Getrokken met koorden van goedertierenheid vanwege de eeuwige liefde van God tot u?” Hij verwees naar de aansporing in het bevestigingsformulier voor predikanten: „Heb Christus lief.”

De liefde tot God en tot Christus is „een van de meest typerende trekken van het leven dat de Heilige Geest werkt in het hart van een zondaar”, zei ds. Post. Hij haalde de Dordtse Leerregels aan (I, 13), die spreken over het „vurig beminnen” van God als een vrucht van Gods verkiezing.

De ervaringen van de bruid uit Hooglied laten zien dat het er met de liefde tot Christus in het geloofsleven soms „heel anders” voor kan staan. Terwijl haar Liefste op de deur klopt, laat de bruid Hem staan. Ds. Post: „Hoe vaak vergaat het ons zo niet? Je bent met geweldige dingen bezig in het voorbereiden van de verkondiging van het Evangelie, je hoort Zijn stem, Zijn lokstem, en je neemt de moeite niet om er echt naar te luisteren.”

Als de liefde tot Christus taant, wordt het bij een predikant dor en donker vanbinnen, zei de hersteld hervormde predikant. „Die preek komt best wel af. Maar je Liefste is geweken. Eigen schuld, eigen schuld. En zie Hem dan maar eens terug te krijgen.”

Ook al laat ze haar Liefste eerst staan, de bruid gaat toch naar Hem op zoek. Ds. Post: „In het gemis blijkt hoe sterk de liefde is.” Wie Christus kent, kan lang aan Zijn liefde voorbijleven, maar zal daar toch onrustig bij blijven. „U hebt toch geen rust als u Hem kwijt bent? U kunt iemand anders aansporen Hem weer te zoeken, en hebt u dan nooit eens tegen uzelf moeten zeggen: Waarom doe ik het zelf niet?”

Als de bruid gaat beschrijven wie haar Liefste is, raakt ze helemaal in vervoering. Zo is het ook met de gelovige die oog krijgt voor wie Christus is. „Juist daaraan is het werk van de Heilige Geest te herkennen in uw en mijn leven. Als Hij alles wordt, als Hij de allerschoonste wordt, uw Liefste wordt.”

De natuurlijke mens heeft deze liefde tot Christus niet. „Dan kun je evengoed wel theologisch bezig zijn. Maar het is slechts ratio, en geen liefde die je drijft. Totdat God Zelf dat anders maakt, je vernieuwd wordt door de kracht van het Evangelie en je als een zwarte zondaar oog krijgt voor Jezus Christus, de Knecht des Heeren bij uitstek, de Bruidegom.”

Ook voor een predikant komt erop aan, zo sloot ds. Post af, dat hij, ook al moet hij met de bruid zeggen: „Ik ben zwart”, „nochtans” niets anders kan belijden dan: „Zulk een is mijn Liefste.” „Dan zult u het van harte beamen dat er niemand groter, heerlijker, lieflijker, zaliger is dan Jezus Christus, onze Heere.”

Op het programma van de conferentie stonden maandag verder lezingen van dr. M. A. van den Berg (”Hoe vroom was Calvijn”?), H. Bor (”Pastoraat aan mensen in de marge”) en de eerste van twee avondlezingen door ds. M. Goudriaan (”Aartsvijand, aap en aanklager – de god dezer eeuw”).

De Haamstedeconferentie duurt tot woensdagmorgen.