„Onze focus is nu dat we het geweld willen stoppen, niet de relatie”, aldus Hanneke Dingerdis van de Blijf Groep. Vandaar de bewuste keuze voor een open setting en geen geheimdoenerij rond het adres van het huis.

De eerste blijf-van-mijn-lijf-huizen werden in de jaren ‘70 en ‘80 opgericht, „vanuit de feministische beweging, met het idee dat de vrouw het slachtoffer was en de man de dader en dat het beter was om al het contact te verbreken.” Volgens Dingerdis is gebleken dat het radicale verbreken van het contact vaak niet werkt. „Vrouwen gaan terug naar hun man en komen later alsnog bij ons aankloppen omdat het weer is misgelopen.” In het blijf-van-mijn-lijf-huis nieuwe stijl bestaat ook de mogelijkheid om in relatietherapie te gaan.

Aan de indeling van het huis zijn ook wat aanpassingen gedaan. Zo hebben vrouwen nu een appartementje voor zichzelf en hun kinderen, in plaats van de gemeenschappelijke leefruimtes. De nieuwe aanpak is al getest en de eerste resultaten lijken positief.