Dat meldde de Israëlische krant Ha’aretz dinsdag. Premier Benjamin Netanyahu en defensie­minister Ehud Barak menen dat Israël terughoudendheid in acht dient te nemen. Ze voeren daarvoor verschillende argumenten aan: de internationale isolatie van Israël en de daarmee gepaard gaande kritiek die een Israëlische militaire actie in de Gazastrook zal uitlokken, het IJzeren Koepelafweersysteem, dat erin slaagt een groot deel van de raketten uit de Gazastrook te onderscheppen, en de zorg om de relaties met Egypte.

Een andere reden is dat Israël nog een gebrek heeft aan afweersystemen tegen korteafstands­raketten. Een offensief in de Gazastrook zal bovendien hevige raketaanvallen op Israëlische dorpen en steden uitlokken en deze kunnen nu nog onvoldoende worden verdedigd.

De meest recente gevechtsronde ontstond toen donderdag terreurcellen een aanval uitoefenden op bussen en auto’s op een weg ten noorden van de badplaats Eilat. ’s Avonds liquideerde de Israëlische luchtmacht een vooraanstaand leider van de Verzetscomités in Gaza, de groep die Israël verantwoordelijk hield voor de aanval. Ook enkele anderen kwamen daarbij om.

De radicaalislamitische Hamasbeweging nam vier jaar geleden de macht in de Gazastrook over. De raketten werden de afgelopen dagen echter gelanceerd door strijders van kleinere splintergroepen die de jihad tegen Israël wensen voort te zetten.

Midden-Oostendeskundige professor Mordechai Kedar van de Bar Ilanuniversiteit in Tel Aviv zei deze week dat deze jihadistische groepen niet willen dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een Palestijnse staat in september erkent, zoals de Palestijnse Autoriteit dat graag wil. Ze zijn namelijk bang dat de erkenning van een Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza internationale garantie van de grens van Israël van voor de Zesdaagse Oorlog van 1967 inhoudt. In deze oorlog nam Israël de Westoever en de Gazastrook in.

„De oprichting van een Palestijnse staat op de Westoever en in de Gazastrook is voor deze groepen een ramp”, zegt Kedar, die ook 25 jaar lang diende in de militaire inlichtingendienst. „Dat zal Israël namelijk permissie geven om te bestaan in de rest van het land. De jihadisten geloven dat het hele gebied tussen de Middellandse Zee en de Jordaanoever een Palestijnse staat moet worden. Israël heeft wat hen betreft geen plaats in het Midden-Oosten.”

De jihadistische groepen trachten de plannen van de Palestijnse president Mahmud Abbas te dwarsbomen. Het liquideren van Abbas is voor deze groepen geen optie, want dat zou een binnen­landse oorlog onder de Palestijnen ontketenen. Het beste is in hun optiek de Israëliërs uit te lokken tot een oorlog en zo roet in Abbas’ eten te gooien.

Kedar gelooft dat ook Hamas zich in een moeilijke positie bevindt. Aan de ene kant zou het de jihad tegen Israël graag voortzetten. Het woord ”verzet” is in de naam en in het handvest van de beweging opgenomen. Maar Hamas is zich de laatste jaren meer gaan richten op het besturen van de Gazastrook. De beweging heeft nu een eigen staatje met een grens, een leger, industrie, een rechtsstelsel en een economie. Verder praten Hamasleiders met vele staten.

Verloren zaak

In de Iraanse hoofdstad Teheran valt dit echter niet goed. „Iran kwam tot de conclusie dat Hamas wat de jihad betreft een verloren zaak is. De Iraniërs begrijpen dat Hamas interesse heeft om een eigen staat te hebben met alle mooie dingen die daarbij horen: goede posities, geld en bestuur. Daarom hebben ze de geldkraan voor Hamas dichtgedraaid. Iran steunt nu de kleine groepen die tegen Hamas zijn.”

Iran is ook verontrust over wat er in Syrië gebeurt. De kans is groot dat het het Syrische regime zal vergaan zoals dat in Libië. Voor Iran zou dat een ramp zijn: het land heeft zijn coalitie in het Midden-Oosten gebaseerd op Syrië. Damascus bood Iran toegang tot Libanon en Gaza en bescherming aan het pro-Iraanse Hezbollahleger in Libanon. „Syrië is het paard van Troje van de Iraniërs in de Arabische wereld. Als Syrië valt, zal het plan van Iran om de revolutie naar de Arabische wereld te exporteren, mislukken. Iran zal alles doen om het Syrische regime te beschermen.” De internationale aandacht voor de gebeurtenissen in Syrië, bevalt Iran niet. Deze creëert namelijk druk op Syrië. Iran probeert daarom de focus te verleggen naar andere problemen in het Midden-Oosten. Iran moedigt zijn groepen in Gaza aan brand te stichten aan de zuidgrens van Israël.

„Ik geloof dat Israël het juiste deed door te proberen de vlammen te doven en zich niet mee te laten sleuren door de raketten”, concludeert dr. Kedar.