: ”De tijd is kostbaar”. Ds. Izaäk Kievit (1887-1954) in de branding van het kerkelijk leven”
Auteur: H. Hille
Uitgeverij: De Groot Goudriaan, Kampen, 2003
ISBN 90 6140 810 5
Pagina’s: 252
Prijs: € 22,75. De ’kleine kerkgeschiedenis’ is in. Menig saai notulenboek uit vervlogen jaren wordt leesbaar gemaakt en als een spannend boek gepresenteerd. Het boek ”De tijd is kostbaar” valt met evenveel recht onder te brengen bij de grotere, bredere geschiedenis van de kerk. Het gaat over het leven en werk van de bij velen bekende ds. Izaäk Kievit, ook wel „de oude Kievit” genoemd.

Opvallend is dat het boek vooral handelt over zijn laatste gemeente, Baarn. Daar was hij predikant van 1923 tot 1952. In die lange tijd heeft hij de schriftuurlijk-bevindelijke verkondiging niet alleen verbreid, maar ook verdedigd. Bij tijden leek het erop dat hij de nadruk legde op het woord ”verdedigen”. Allen die de gereformeerde leer niet of te weinig verkondigden en toepasten, noemde hij ferm hoewel liefdevol „vijanden.”

Getuige hiervan is ook ’zijn’ Gereformeerd Weekblad. Niet zelden werd vanuit „het Baarnsche” gefulmineerd tegen degenen die zich wel Waarheidsvrienden noemden, maar bij wie hij te veel verbondsmatige geluiden hoorde.

Rechtvaardiging
’Kleine kerkgeschiedenis’, het zal waar zijn; maar intussen heeft deze knecht van God brede invloed gehad in de rechterflank van de kerk. Zijn vaak -terecht of onterecht- geciteerde boek ”Tweeërlei kinderen des verbonds” is hiervan een voorbeeld.

Kievit was een man van het Woord en daarom: geen verkeerd woord over Christus en Zijn Geest. Het voert in deze recensie te ver om hier dieper op in te gaan. Christus, Die door het „inwerk” van de Geest verkondigd werd, had de passie van zijn hart. Hij kende persoonlijk de bewuste rechtvaardiging voor en door God. Sommigen verweten hem eigen ervaring als schema zijn gemeente op te leggen. Wie zijn nagelaten werken leest, kan zich ervan vergewissen dat deze aantijging onterecht is.

Voor alles ging het hem om het geloof in de levende Christus. Een (nu) oude broeder die voor de pastoriedeur zijn gevoelens en bevindingen breed uitmat, kreeg de schijnbaar bitse, maar liefdevolle vraag: „Was dat alles…?” Op het antwoord: „Ja dominee”, kreeg hij het advies: „Bid de Heere maar of je het gauw kwijt mag raken en kom maar eens terug als je iets over Christus hebt te vertellen!” Ja, de tijd is kostbaar!