„Libië is een democratische en onafhankelijke staat”, staat in de routekaart, „Het gezag komt voort uit het volk, Tripoli is de hoofdstad, de islam is de religie en de wetgeving is gebaseerd op de islamitische sharia.”

In 37 artikelen schetst de routekaart hoe de overgang van autocratie naar democratie gestalte moet krijgen. Zo moet er na de val van het huidige regime een interim-regering komen. Die wordt belast met het organiseren van verkiezingen voor een nationale assemblee, die op zijn beurt een nieuwe grondwet schrijft. Nadat die in een referendum aan de bevolking is voorgelegd, kunnen de eerste vrije parlementsverkiezingen sinds 1964 worden gehouden.

Volgens waarnemers is voor de Nationale Overgangsraad (NTC), waarin de rebellen zich hebben verenigd, van groot belang om de buitenwereld te laten zien dat zij een plan hebben voor de periode na de beoogde val van Kaddafi. „Het is ook belangrijk om de mensen in Tripoli te laten zien dat zij meer zijn dan een stelletje cowboys uit het oosten”, aldus een Britse diplomaat.

De NTC wordt door sommige landen al gezien als de enige wettige vertegenwoordiger van het Libische volk, maar wordt de laatste tijd geplaagd door interne twisten. Zo werd de militaire leider Abdel Fattah Younes onlangs het slachtoffer van een vermoedelijke afrekening binnen de eigen gelederen. Veel kopstukken uit de ‘rebellenregering’ bekleedden tot voor kort hoge functies in het regime van Kaddafi, wat het onderlinge vertrouwen niet altijd ten goede komt.