Volgens Kuiper is zo’n scheiding een probaat middel tegen de achterstand van jongens in het onderwijs. „Als wordt gekozen voor een didactische opzet die rekening houdt met verschillen tussen jongens en meisjes, is een experiment wel voorstelbaar, maar kan van uitsluiting van alleen jongens of alleen meisjes geen sprake zijn”, legt de zegsvrouw uit. „Dat betekent dus dat een meisje ook toegang moet kunnen krijgen tot het programma ingericht op technische/jongensaanpak en vice versa.”

Vanuit het oogpunt van de gelijke behandeling kan in het onderwijs in principe geen direct onderscheid worden gemaakt tussen jongens en meisjes. Alleen bijzondere scholen kunnen ter verwezenlijking van hun grondslag eventueel gescheiden onderwijs aanbieden. De wetgever stelt echter strikte grenzen: de eigen aard van het onderwijs moet een dergelijk onderscheid noodzakelijk maken en als dat zo is, mag het onderscheid alleen worden gemaakt als voor jongens en meisjes gelijkwaardige voorzieningen aanwezig zijn.

De woordvoerster benadrukt dat minister Marja van Bijsterveldt (Onderwijs) recentelijk heeft toegezegd meer onderzoek te laten doen naar de onderwijsachterstand van jongens. In een debat in de Tweede Kamer over dit onderwerp sprak de CDA-bewindsvrouw gekscherend over de komende eeuw als de „eeuw van de meisjes”. Om dit beeld meer recht te trekken heeft ze bijvoorbeeld al gevraagd te onderzoeken hoe het komt dat sommige scholen jongens juist beter laten presteren. Ze wil weten hoe die scholen die betere prestaties bewerkstelligen.