Na een huwelijk van bijna veertig jaar kreeg de echtgenote van N. paranoïde verschijnselen vertonen en verdacht zij hem ervan overspel te hebben gepleegd en werd zij steeds achterdochtiger. Het kwam zover dat zij - ondanks dat zij nog steeds veel van hem hield - besloot van hem te scheiden. Voor N. betekende zowel haar beschuldiging als de scheiding een smet op zijn eergevoel en strookte het ook niet met hun trouwbelofte: tot de dood ons scheidt.

Na de zoveelste mislukte poging alles weer in goede banen te leiden, pakte N. in de bewuste avond een mes en stak zijn echtgenote ermee in de rug, buik en borst. Toen zij geen teken van leven meer vertoonde, maakte hij alles schoon, stak voor haar een wierookstokje aan en legde haar op de achterbank in de auto. Zelf nam hij slaappillen en reed naar de Stormvloedkering in de Oosterschelde met de bedoeling daar het water in te rijden. Zover kwam het niet, want de slaappillen deden hun werk en bij Kamperland reed hij tegen een hekwerk.

De volgende ochtend werd hij met op de bijrijderstoel het levenloze lichaam van zijn echtgenote door voorbijgangers gevonden.

„Een zaak met grote emotionele beladenheid, die maar zelden is voorgekomen”, constateerde officier van justitie Gunnar van der Hofstede. „Meneer koos ervoor om liever samen te sterven dan te scheiden. Alleen is het niet aan meneer om over leven en dood te beslissen. Uw vrouw wilde helemáál niet dood. Ze is aan het mes geregen.”