Veel Tunesiërs leven op straat in Parijs
PARIJS (Al-Jazeera/IPS) — Honderden Tunesiërs, die vluchtten voor het geweld dat dit voorjaar uitbrak in hun land en een visum voor Europa kregen in Italië, leven op de straten van Parijs.
Mizo kwam mee met de eerste bootlading vluchtelingen uit de Tunesische kustplaats Zaris. Door de opstand in Tunesië werd er niet meer gepatrouilleerd en voor 1400 dollar (990 euro) mocht hij mee, op 29 januari.
Via Italië kon hij naar Parijs komen, waar hij onderdak vond in een gebouw dat zelfs nog van de Tunesische regering was geweest. Daar moest hij uit. Nu leeft hij met dertig andere landgenoten in het Buttes-Chaumontpark, in het noordoosten van Parijs.
Mizo is niet de enige. Veel van de 20.000 migranten die op Lampedusa zouden zijn aangekomen, leven tegenwoordig op straat in Marseille, Lyon en Parijs.
„Ik wil eerlijk werk vinden, een toekomst bouwen en een huis, rondkomen en niet in deze situatie blijven”, zegt Mizo. Zijn regering zou wat hem betreft meer mogen doen om te onderhandelen met de Franse regering over de toestand van hem en zijn medemigranten.
Khaled Nefati, een Tunesiër die al jaren legaal in Frankrijk woont, gaat regelmatig bij zijn landgenoten in het park langs, samen met zijn zoontje van zeven jaar oud. „Met menselijke solidariteit kunnen we elk probleem oplossen”, vindt hij. Volgens hem heeft de gemeenteraad alles gedaan wat ze kon. „Alleen de politici, van links tot rechts, doen niet veel.”
Het leven op straat is nog extra zwaar nu de vastenmaand is begonnen, de ramadan. Veel van de Tunesiërs op straat zijn nog minderjarig, de jongste in het park is vijftien jaar oud. Zij slapen op een richel, daar zijn ze iets veiliger voor buitenstaanders. Regelmatig valt de politie binnen, maakt hun spullen kapot, arresteert hen voor korte tijd of beschiet hen zelfs met traangas, zoals een keer gebeurde.
„Je krijgt de indruk dat ze aan hun lot worden overgelaten”, zegt Mona Hammami, een vrijwilliger die de groep bijna elke dag bezoekt. Hammami, lid van de Tunesische politieke partij Al Majd, wijt het aan de vloeibare staat waarin de regering zich bevindt dat nog niemand van de regering of de consulaten de migranten heeft geholpen een oplossing te vinden.
Bilal woont in het twintigste arrondissement. Hij heeft met drie vrienden een appartementje gevonden, in een wijk waar veel Noord-Afrikanen wonen, en komt rond door klusjes te doen. Hij zou wel met computers willen werken, maar dat is lastig als je geen Franse papieren hebt. Naar een officiële aanstelling kan hij in ieder geval wel fluiten.
Andere migranten hebben minder geluk gehad. Sommigen van hen zeggen dat ze genoeg hebben van het leven op straat. Ze willen weer terug naar huis. Gedesillusioneerd.
