Tijdens de eerste van drie sessies met de halve finalisten treden drie pianisten aan, Wouter Harbers, Joost-Jan van Houten en Marc Schippers. De eerste twee spelen de eerste prelude en fuga uit Bachs ”Wohltemperiertes Klavier”. Kandidaat drie tapt uit een ander vaatje. Hij kiest voor enkele Lyrische Stücke van Grieg en een sonate van Haydn. Tientallen luisteraars zijn getuige van het spel in de grote tent op het terrein van Holland in Muziek, dat onderdeel vormt van de beurs Naar Buiten.

Jacco van Delden, voorzitter van de stichting One Day die Holland in Muziek vormt geeft, nodigt elke kandidaat naar voren en licht diens doopceel. Elke deelnemer mag vervolgens zelf vertellen wat hij speelt en desgewenst een toelichting op het werk geven. Harbers vertelt dat het thema in Bachs fuga 23 keer te horen is. Van Houten vult later aan dat in een fuga maximaal vier stemmen te horen zijn. Schippers hoopt dat het publiek niet alleen dankzij zijn praatje zal horen dat Griegs Elegie een klaagzang is.

Het is aan de jury om te beoordelen in hoeverre hij en de andere musici in hun opzet slagen. Fluitist Kees Alers, pianist Johan Bredewout en trompettist Arjan Post –hij vervangt de zieke Martin de Deugd– geven punten voor techniek en muzikaliteit. Ze vullen echter ook de vrije ruimte van het beoordelingsformulier met opmerkingen over het metrum, glissando’s, rubato’s, het tempo, een romantische snit, het moment van ademhalen en over een fraaie toon.

Alle kandidaten zijn amateur, maar ze moeten wel wat in hun mars hebben. „Het diploma van de muziekschool om desgewenst bij het conservatorium aan te kunnen kloppen”, betoogt de juryvoorzitter. „En na de kwartfinale in juni kreeg ieder vier verplichte werken aangereikt. Daarvan moesten er twee tijdens de halve finale klinken en voor zover van toepassing dienen de spelers een derde verplicht stuk en een zelfgekozen werk in de finale te presenteren.”

Om een uur ’s middags zitten de drie volgende halve finalisten gereed. Henrike van Tuijl kruipt achter de vleugel om Bach en Debussy te vertolken. Ze gaat proberen het impressionistische karakter van Debussy het volle pond te geven. Jammer dat de zenuwen haar in de Bachfuga parten spelen. Haar Debussy maakt het nodige goed.

De enige violiste die is doorgedrongen tot de halve finale, Hanna van Holst, is met haar veertien lentes de jongste van alle deelnemers. „Dat lijkt me best lastig”, meent Van Delden. De violiste knikt instemmend. Ze heeft in geval het lef met een solowerk te openen, een fantasie van Telemann. Ze sluit af met ”Schindler’s List” van Williams. Fluitiste Corrianne van Wijnen is de laatste die het podium opstapt. Ook zij trapt af met een solowerk, ”Die Kinder spielen” van Nielsen. Na dit korte stuk heeft ze in Mozarts Andante KV 315 alle gelegenheid om haar kunnen te demonstreren.

Tijdens de laatste voorspeelronde meten de fluitisten Lisette Baars, Aleida Stouten en Marije Weenink elkaars krachten. Opmerkelijk genoeg hebben ze alledrie voor dezelfde van de vier verplichte stukken gekozen, ”Die Kinder spielen” van Nielsen en ”Madrigal” van Gaubert. Baars selecteerde laatstgenoemd werk omdat ze dat „gewoon mooi” vond. Stouten noemt het „misschien wat eentonig voor het publiek” als ze dezelfde werken als haar voorganger laat horen. „Valt mee”, nuanceert Van Delden. „Nu kan het publiek ook een beetje jureren.” Stouten is de eerste halve finalist die haar begeleider, Rien Balkenende, aan de luisteraars voorstelt. Hij krijgt applaus nog voordat hij één toets heeft aangeraakt.

Weenink sluit de rij. Ze laat zich in Gaubert begeleiden door haar vader. „Wat ga je zingen”, vraagt Van Delden. Gelach klinkt. „Het is hier warm en ik ben de enige met een colbert aan”, vergoeilijkt de Holland in Muziekman zijn verspreking.

Na de inspanningen van de musici kan de jury aan de bak. Nu mogen zij zweten. Onder een afdak op het beursterrein bepalen zij wie naar de eindstrijd doorgaan, terwijl in de tent naast hen gedragen psalmzang klinkt. Naast welgemeende algemeenheden als „boeiend, muzikaal en goed voorbereid” gaan er concrete opmerkingen en tips over tafel: „Een musicus moet een beetje rebels zijn en moet zich durven onderscheiden. (…) Een speler moet leren zijn eigen handtekening onder een stuk te zetten en niet die van de leermeester te kopiëren.”

Om vijf uur neemt juryvoorzitter Van Dijkhuizen de spanning bij de halve finalisten weg. De pianisten Wouter Harbers en Joost-Jan van Houten en de fluitisten Aleida Stouten en Marije Weenink staan morgen weer op het podium. Ook violiste Hanna van Holst kan morgen weer naar Barneveld afreizen. „De afvallers zijn geen slechte spelers”, benadrukt Van Dijkhuizen. „We bewonderen jullie studiezin, muzikaliteit en de moed om hier je gezicht te laten zien.”

Van Dijkhuizen haalt de finalisten naar voren en laat hen kort weten waarom ze in de finale mogen optreden. Harbers: „Technisch in orde, kan zijn visie goed overbrengen.” Van Houten: „Muzikaal, mooi toucher.” Stouten: „Fraaie voordracht, goede blaastechniek.” Weenink: „Mooie toon, goed contact met de pianist.” Van Holst sluit de rij met: „Mooie lijnen, muzikaal.”

De finalisten zijn zichtbaar blij met de keus van de jury. Morgen mogen ze zich opnieuw bewijzen.