Dit weekeinde wist één jacht uit een Griekse haven te ontsnappen. Officieel zou het bootje naar Egypte varen. Maar op volle zee veranderde de bestemming plotseling in Gaza.

”Dignité” –”Waardigheid”– was de naam van het onder Franse vlag varende schip. Die naam bleek vooral van toepassing op de manier waarop Israëlische soldaten dinsdag de bemanning van het jacht te verstaan gaven dat zij niet in Gaza mochten aanleggen. En op de wijze waarop de militairen de opvarenden bejegenden toen zij –noodgedwongen– de controle over het vaartuig moesten overnemen.

Het was bijna een pr-show. Israëlische soldaten boden de bemanning van de Dignité flesjes water aan en hielpen hen met het dragen van koffers. Alles op video vastgelegd door een speciaal ingevlogen filmploeg, die de beelden vrijwel per minuut op YouTube plaatste.

Zat de stafchef van het Israëlische leger bij de vorige entering van de Gazavloot, eind mei vorig jaar, thuis de gebeurtenissen af te wachten, dinsdag liet de hoogste baas van de strijdkrachten zich doorlopend informeren in het centrale commandocentrum van de strijdkrachten. De commandant van de marine was persoonlijk op zee. Ook premier Natanyahu volgde de operatie op de voet.

Israël had dan ook zijn lesje geleerd. Het stoppen van de Gazavloot in mei vorig jaar eiste het leven van negen Turkse activisten. Dat kwam de Joodse staat op een storm van internationale kritiek te staan. Termen als buitenproportioneel geweld en moord op onschuldige burgers vlogen door de lucht. Nog altijd staan de betrekkingen met Turkije door die operatie op een laag pitje.

De wereld vergat voor het gemak dat de Israëlische commando’s die de Gazavloot enterden met ijzeren staven werden aangevallen en op andere manieren naar het leven werden gestaan. Dat telt klaarblijkelijk niet mee als het om Israël gaat. Dat geldt overigens niet alleen bij het handhaven van een maritieme blokkade van de Gazastrook, bedoeld om de smokkel van oorlogstuig tegen te gaan. Bij elk optreden van de Israëlische strijdkrachten is de eerste internationale reflex dat er buitensporig geweld is gebruikt.

De gebeurtenissen van dinsdag laten het tegendeel zien. Het Israëlische leger gebruikt alleen geweld als het met agressie wordt geconfronteerd – of het nu gaat om het handhaven van een zeeblokkade, het plaatsen van een veiligheidshek om zelfmoordaanslagen tegen te gaan of het vergelden van een raketbeschieting op een kibboets in de Negevwoestijn.

De gebeurtenissen van dinsdag laten ook nog iets anders zien: Israël is hier in dit deel van de wereld. En Israël is hier ook de baas, wat de internationale gemeenschap daarvan ook vindt. Waarvan akte.