Dat bleek vrijdag uit onderzoek onder ruim 2000 Nederlandse kinderen van onderzoeker Marion Siebelink van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG).

Kinderen kunnen hun keuze om al dan niet donor te worden vanaf hun twaalfde laten vastleggen.

Van de ondervraagde kinderen zegt 43 procent thuis wel eens over orgaandonatie te hebben gesproken. Siebelink pleit ervoor dat kinderen en ouders het vaker hebben over orgaandonatie, om op die manier de bewustwording te vergroten.

„Ik heb met veel ouders gesproken wier kind bijvoorbeeld een ongeluk had gehad en hersendood was. Op het moment dat de dokter vroeg of hun kind orgaan­donor mocht worden, was het voor hen heel waardevol dat ze dat in het verleden besproken hadden. Het gaf hun rust dat ze konden doen wat hun kind wilde.”

Zowel volwassenen als kinderen kunnen orgaandonor worden. Het is belangrijk dat ook kinderen zich laten registreren, omdat hun organen de levens van andere kinderen kunnen redden. Vaak zijn organen van volwassenen te groot voor een kinderlichaam. Dat geldt vooral voor heel kleine kinderen. „Een lever van een volwassene is bijvoorbeeld te groot voor een 2-jarig kind”, aldus Siebelink.

Als een kind onder de 16 jaar zich heeft laten registreren als orgaandonor, kan een ouder ervoor kiezen om die beslissing naast zich neer te leggen als het kind overlijdt.

Maar omgekeerd kan dat niet: als een kind heeft vast laten leggen geen orgaandonor te willen worden, moeten de ouders die wens respecteren.

Siebelink publiceerde deze week over haar onderzoeksresultaten in the European Journal of Public Health en denkt volgend jaar te promoveren op het onder­werp van orgaandonatie bij kinderen.